Brother's best friend

Hoofdstuk 20

|Therese| //Starbucks//

We zijn er eindelijk, Starbucks. Het typische cafeetje voor elke puber en jongvolwassene.

Terwijl Camille haar scooter weer opslot zet app ik mijn moeder om te vertellen dat ik wat later thuiskom waardoor ik avondeten mis aangezien het half zes is. Als ik reactie terug heb gekregen dat het oké is loop ik achter Camille de Starbucks in die meteen in de rij gaat staan.

'Dus, wat wil je?'

'Oh ik betaal wel zelf.' Camille rolt lachend haar ogen. 'Volgende keer.' Glimlacht ze met een kleine knipoog.

'Doe maar een warme chocolademelk.'

Wanneer we een plekje bij het raam hebben gevonden is het stil. Beide weten we niet wat te zeggen.

Zal ik het vragen?

Of moet ik wachten totdat ze zelf begint?

De dilemma in mijn hoofd heeft al gauw geen zin meer als ze voorzichtig begint te praten.

'Ik ken Rayan, want hij is mijn ex.' Mijn ogen vergroten. Is zij de ex waar Rayan het over had toen we uiteten waren?

{Flashback}

'Heb jij een vriendin Rayan?' Vraag ik dan na een korte stilte. Hij kijkt me geschrokken aan waarna zijn blik verzacht en veranderd in een ongemakkelijke blik. 'Zei ik iets verkeerd?' Hij schudt snel zijn hoofd.

'Nee helemaal niet, het is laatst uitgegaan op een nogal nare manier.' Zucht hij en prikt in zijn groente. Oh nee, shit.

'Sorry dat ik het omhoog bracht.' Ratel ik achterelkaar maar hij schudt geruststellend zijn hoofd. 'Maakt niet uit je kon het ook niet weten, je kent me nog geen eens een dag.' Lacht hij zwak waarna hij naar achteren schuift.

'Waar ga je heen?' Vraagt Sammy als Rayan opstaat. 'Naar het toilet.' Lacht Rayan ongemakkelijk. 'Oké, wil je daarna een peuk?' Vraagt Sammy die al in zijn zakken graait. Rayan schudt gauw zijn hoofd waarna hij naar onze ouders kijkt, die zijn druk in gesprek. Als Rayan weg is kijkt Sammy me aan met wiebelende wenkbrauwen.

{Einde flashback}

'Wanneer is het uitgegaan?' Vraag ik voordat ik ook maar even kan denken over mijn toon. 'Sorry ik bedoelde het niet zo over te laten komen.' Ze knikt geruststellend en kijkt naar de houten tafel waarna ze zucht.

'Misschien een maandje. Maar eigenlijk heeft niemand gezegd dat het echt over is ofzo.' Ik frons mijn wenkbrauwen, wat bedoelt ze hier nou weer mee?

'Ik zie je al fronsen, het is nogal een verhaal. Wil je het aanhoren?' Ik leg mijn hand over die van haar waarna ik twee keer met mijn duim over de achterkant van haar hand wrijf. 'Natuurlijk.'

'Ongeveer een maand geleden hadden Rayan en ik ongeveer een jaartje, maar mijn vader mocht hem om een of andere reden niet. En omdat ik het niet met hem wilde uitmaken of hem wilde vermijden besloot hij te verhuizen en de eerste week mijn spullen af te pakken zodat ik niemand kon contacteren. Ik bleef elke dag aan zijn hoofd zeuren waarna hij me naar mijn moeder heeft gestuurd die hier in Mechelen woont.' Ik ben stil van verbazing. De hartpijn die ze toen heeft gevoeld, en misschien wel haat.

'Het spijt me dat je door zulke shit heen moest Cami.' Zucht ik, niet wetend wat ik anders kan zeggen. Ze zucht en knikt. 'Weet jij hoe het met hem gaat?'

'Ja, hij is eenmaal mijn buurjongen, beste vriend van mijn broer en vriendje van een van me beste vriendinnen.' Oh fuck, dat laatste kon ik beter niet zo zeggen. 'Sorry ik was even vergeten dat-'