Brother's best friend

Hoofdstuk 32

|Tess| //Zondag//

Het is zeven uur en ik ben al klaarwakker sinds zes uur. De gebeurtenissen van gisteravond spelen opnieuw af in mijn hoofd.

Rayans knokkels waren open.

Hij vroeg me om te spreken.

Oh ja.

Ik spring uit mijn bed en loop meteen naar de badkamer om mijn tanden te poetsen en mijn gezicht te wassen voordat ik naar Rayans kamer ga klimmen.

Eenmaal voor zijn raam klop ik een aantal keren hard aan voordat ik probeer de deur open te maken wat lukt. Wanneer ik zijn kamer in loop ga ik meteen naar zijn comfortabele bureaustoel waarvan ik weet waar het staat, zelfs zonder enkele stralen licht. Plots schijnt het licht van een zaklamp op mij waarna ik Rayan geïrriteerd hoor kreunen.

'Wat doe je hier.' Mompelt hij met een zware en hese ochtendstem. Ik bijt op mijn lip om niet als een idioot te grijnzen, zijn ochtendstem klinkt vermakelijk.

'Je wilde me spreken.' Mompel ik en schrik dat ook ik nog een ochtendstem heb, alleen is mijnes niet zo vermakelijk.

'Haha, je hebt nog een ochtendstem.' Grinnikt Rayan waarna ik een deken hoor omslaan. 'Jij ook hoor.' Ik draai me glimlachend om waarna mijn mond openvalt. Zijn bruine haren gaan alle kanten op en hij draagt enkel een sportbroek laag op zijn heupen waardoor de rand van zijn Calvin Klein ondergoed te zien is.

'Mond dicht en draai je om, niet voor jou bestemt.' Lacht hij waarna hij een kussen naar mij toe gooit. Blozend verstop ik mijn gezicht in de kussen en inhaleer zonder het te merken zijn geur op. Het ruikt een beetje naar frisse aftershave, anders dan die van Finn. Ik schud mijn hoofd bij de gedachte van Finn, ik heb een tijdje niet meer aan hem gedacht en dat wil ik ook zo houden.

'Ben je al klaar?' Vraag ik waarna ik Rayan hoor mompelen. Ik gooi de kussen terug op zijn bed en probeer me zo normaal mogelijk te gedragen.

'Wat wilde je vertellen?' Vraag ik en kijk naar de kamer opzoek naar hem. Ik zie nog net hoe hij een trui over zijn hoofd trekt waarna zijn rug verdwijnt onder zijn trui. Opnieuw schud ik mijn hoofd en draai me naar het raam.

'Euhm, ik moet je iets vertellen.' Stottert hij waardoor ik me verbaasd naar hem toedraai. 'Wat?'

'Ik euhm..' Hij neemt een diepe zucht waardoor ik verward mijn hoofd opzij kantel. 'Je wat?' Herhaal ik lachend waardoor hij door de kamer begint te lopen, oeps.

'Ik..'

'Ben je nerveus voor je examen-uitslag?'

'Ja! Euh nee. Wacht toch wel.'

'Wel of niet?' Vraag ik lachend terwijl ik naar hem toe loop.

'Euhm, wel.' Stottert hij opnieuw waarna hij zijn hand door zijn warrige haar haalt. 'Sorry, laat maar, het is stom.' Zucht hij en draait me zijn rug toe. Ik leg voorzichtig mijn hand op zijn schouder en draai hem naar mij toe.

'Het is helemaal niet stom, ik ben er ook nerveus over.' Vertel ik. 'Het is helemaal normaal.' Fluister ik waarna ik onbewust mijn armen om hem heen sla. Even blijft hij stilstaan, geshockeerd door mijn plotse knuffel. Net wanneer ik wil wegtrekken uit schaamte slaat hij zijn armen om mij heen en lijkt het alsof de temperatuur een paar graden omhoog is gegaan.

'Dankje Tess, dat ik met je kan praten.'

'Geen probleem, was dat het?' Hij knikt waarna we elkaar loslaten en verlegen wegkijken. Ik sla mijn arm om mijn buik die diep begint te kietelen.

'Gaat alles goed Tess?' Vraagt Rayan verward terwijl hij een hand op mijn schouder legt. Ik begin tintelungen te voelen onder zijn hand, de goeie.

'Euhm, ja. Ik euh, ga maar.' Stotter ik waarna ik naar zijn raam loop. Nu ben ik degene die stottert.

'Weet je het zeker?' Vraagt Rayan die me omdraait net zoals ik een paar minuten geleden deed. Ik knik terwijl ik diep in- en uitadem.

'Weet je het heel zeker? Je greep opeens naar je buik en trok nogal een verward gezicht.'

'Ja Rayan, ik weet het zeker. Stop met doen alsof je mijn vader ben.' Lach ik. Wanneer hij nog steeds verward kijkt besluit ik het eerste wat in me opkomt te zeggen. 'Tijd van de maand.' Lach ik ongemakkelijk waarna hij een pijnlijk gezicht trekt.

'Wil je paracetamol?' Ik schud lachend mijn hoofd. 'Het gaat wel.'

'Kom, ga via je deur.' Beveelt Rayan terwijl hij me naar zijn deur begeleid.

'Rayan, het gaat!' Lach ik, ongemakkelijker dan eerst.

'Nee zometeen krijg je opeens zo'n kramp en val je ofzo.' Vertelt hij angstig waardoor ik lach. 'Het is niet zo erg, maar als ik langer blijf wachten gaat dat gebeuren.'

'Ik wil alsnog niet dat je gaat klimmen.'

'Ik heb geen sleutels.'

'Ik haal ze wel.' Zuchtend geef ik op en neem plaats in zijn bureaustoel om te wachten. Hoe ongemakkelijk het ook is, ik moet toegeven dat ik het ook wel schattig en vermakelijk vond om te zien 'bezorgd' hij was.

Wanneer zijn raam weer openschuift loopt hij glimlachend naar binnen met mijn sleutels in zijn handen. 'Dankje.' Glimlach ik terwijl hij de sleutels aan mij overhandigd. 'Als ik zelf een paar minuten geleden mocht klimmen was ik allang al in mijn kamer en scheelde het jouw moeite.'

'Ach stop met zeuren vrouw!' Lacht hij waarna hij dramatisch zijn handen op zijn oren zet. Ik grinnik mee en rol mijn ogen. Wanneer we door de gang lopen naar beneden zijn we bijna bij de deur, maar wanneer we langs de woonkamer loopt merkt Rayans moeder ons beide op.

'Rayan? Tess?' Vraagt ze terwijl ze naar de gang komt. Oh nee, alsjeblieft vraag niet-

'Bleef je hier vannacht?' Vraagt Rayans moeder verward waardoor beide Rayan en ik ongemakkelijk ons hoofd schudden. 'Ze kwam net misschien een kwartier geleden.'

'Hoe dan? Ik zit hier al een uur en ik hoorde en zag niemand.'

'Via mijn raam.'

'Kind dat is gevaarlijk!' Gilt Rayans moeder waardoor we beide grinniken. 'We passen op.'

'Nou ja, nu je er toch bent, zin in ontbijt? Ik heb eieren, spek, toast, cornflakes.' Het klinkt allenaal aantrekkelijk en mijn maag voelt aardig leeg. 'Als u het niet erg vindt, graag.' Glimlach ik waarna ik met hun meeloop naar de keuken.

Met een bord met ei, spek en toast zoals ze noemde schuif ik aan tafel en wacht totdat ook Rayan en zijn moeder aan tafel zitten. 'Dus wat deed je bij Rayan?'

'Hij was zijn horloge vergeten.'

'Oh, wat lief lieverd.' Glimlacht ze. 'Wat ga je na de vakantie doen?'

'Ik denk iets richting de filmindustrie, alleen weet ik nog niet waar.'

'Toevallig, Rayan ook. Ik hoorde ook van hem dat jullie toneel deden, misschien kunnen jullie tijdens de opendagsn naar de filmschool in Antwerpen?' Ik kijk glimlachend naar Rayan die oogrollend zijn wang op zijn hand rust.

'Klinkt goed, als hij het ook goed vindt dan.' Grinnik ik waardoor Rayan geschrokken recht gaat zitten en knikt.

'Maar dus, wanneer zien we het eindproduct?'

'Bij de diploma uitreiking.' Vertel ik waarna ze vrolijk knikt. 'Ik ben benieuwd!'

Na het ontbijtje met Rayan en zijn moeder die vertelde over domme of schattige acties van Rayan toen hij klein was loop ik naar mijn voordeur die ik openmaak. Eenmaal binnen kijkt Sammy die net uit de keuken komt me raar aan.

'Waar was jij nou weer?'

'Bij Rayan,' Antwoord ik eerlijk. 'Hij was zijn horloge vergeten.' Sammy knikt en loopt de trap op, en ik volg hem.

---

Wanneer gaat Rayan het haar vertellen? Hoe gaat ze reageren?

Question of the day:
Ga jij over?

Ik denk het wel, ik sta 65.4 en ik moet 66 staan.. pff

Laat zeker een comment en een vote achter en ja joe! Xx

1300 woorden|Sorry dat het zo kort is