Brother's best friend

Hoofdstuk 30

|Rayan| //Maandag//

Na zondag te peinzen over Tess' foto besluit ik Finn na schooltijd te confronteren. Ik weet nog niet precies wat ik ga zeggen, hoe ik het ga zeggen en wat ik ga doen -of ik ga vechten of niet- dus zie ik het dan wel.

Het is half één en iedereen van de bovenbouw is uit. Ik loop net het fietsenhok in waar ik tot herinnering wordt gebracht om Finn te zoeken.

Het fietsenhok is druk, vol met leerlingen die zo gauw mogelijk naar huis willen waardoor het bijna onmogelijk is om hem hier te vinden als hij in deze ruimte zat. Ik blijf rondkijken en zie uiteindelijk zijn dure leren rugtas. Met grote stappen loop ik naar hem toe en geef hem een ruk aan zijn schouder.

'What the-' Mompelt Finn en draait zichzelf verder om. Wanneer hij mij ziet begint hij spontaan te lachen. Misschien omdat ik enkele centimeters korter ben of misschien omdat ik er moe uitziet, maar dat maakt niet uit.

'Hey, ben jij niet die ene Rayan ofzo?' Lacht hij terwijl hij een hand op mijn schouder legt. Ik schud het er wild van af en sla mijn armen overelkaar, net als hem.

'Heb jij foto's van Tess?'

'Ja, natuurlijk. We hadden een 'relatie'.' Lacht hij terwijl hij haakjes in de lucht maakt bij het woord 'relatie'.

'Ik bedoel dat ze alleen een bikini aanheeft of beha.'

'Wat?' Zijn lach veranderd in een frons.

'Je hoorde me.'

'Waarom? Wil je ze hebben?' Lacht hij schamper waardoor ik ongemakkelijk met mijn vingers door mijn haar ga.

'Nee, ik wil dat je die verwijderd, begrepen?' Mompel ik met mijn tanden stevig op elkaar geklemd.

'Of anders..' De adrenaline schiet door mijn lichaam en voordat ik het weet geef ik hem een harde zet waardoor hij naar achter struikelt en op de fietsen valt. Ik adem diep in en uit en bal mijn handen van woede. Een groepje jongens beginnen te lachen en lopen dan snel het fietsenhok uit wanneer ik me naar ze toedraai. Wanneer ik me terug omdraai zie ik nog net hoe zijn vuist in slow motion naar mijn gezicht gaat om vervolgens mijn oog te raken. Ik grijp meteen naar mijn oog en neem een paar stappen naar achter terwijl ik knarsend naar Finn kijk die schamper lacht.

'Niet meer zo stoer hé?' Spot hij. Wanneer ik iets vochtigs op mijn hand voel haal ik mijn hand weg en haal opgelucht adem wanneer ik zie dat het geen bloed is. Ik knipper een paar keer om erachter te komen dat mijn zicht voor een tijdje wazig zal zijn. Zuchtend veeg ik het overige oogvocht onder mijn oog vandaan en kijk opnieuw op naar Finn die grijnst. Ik weet dat ik door mijn domme en onbewuste actie nu in een gevecht zit wat ik niet ga winnen. Mijn armen beginnen al te trillen van de adrenaline en plots voel ik me zo klein en slapjes. Langzamerhand beginnen ook mijn benen te trillen. Ik tast achter me voor iets en stap voorzichtig naar achter om iets te vinden om op te leunen.

Adem in,

Adem uit.

Fluister ik tegen mezelf en haal een hand over mijn gezicht. Wanneer ik weer opkijk naar Finn kijkt hij met een wenkbrauw omhoog op me neer. Met een grote grijns op zijn gezicht loopt hij naar me naar me toe.

'Ga je nog wat terugdoen?' Ik maak mijn mond open. Ik wil schreeuwen. Schreeuwen dat hij een eikel is, een klootzak en dat hij de foto's moet verwijderen, maar de adrenaline heeft mijn lichaam zo verlamd dat ik alleen maar kan toekijken. Opnieuw houdt Finn zijn vuist omhoog en beweegt het naar mijn gezicht in hoog tempo.

Je verwacht misschien dat ik me besef dat ik hem moet tegenhouden en hem een koekje van eigen deeg laat proeven, maar nee. Mijn lichaam is zo verlamd, zo versteend dat ik maar blijf toekijken en..

Bam.

Zijn vuist beland op mijn neus waarna ik bloed uit mijn neus voel stromen. Ookal is er geen ruimte, ik neem stappen naar achter en val op de fietsen net als Finn een paar minuten geleden. Uit schrik van de val laat ik zachtjes 'auw' mijn mond uitgaan en proef de metalen smaak van bloed. Ik grijp mijn neus vast om het bloeden te stoppen terwijl Finn weer schamper begint te lachen. Na even te lachen als een schurk in een film neemt hij mijn kraag vast en trekt me omhoog.

'Daag mij niet uit kereltje.' Gromt hij wanneer hij me weer tegen de fietsen gooit en terugloopt naar zijn eigen fiets.

Wanneer ik er zeker van ben dat hij weg is sta ik op en kijk door het fietsenhok muurtje die gaten heeft over het schoolplein en neem opgelucht adem wanneer ik zie dat het plein bijna leeg is. Ik besluit snel naar binnen te rennen om het bloed weg te vegen voordat ik naar huis ga en vragen krijg.

Als ik de deur van de toiletten open zie ik Caleb en Sammy die net de toilet uit willen lopen, maar ze stoppen verbaasd wanneer ze mij met bloed dat al over mijn kin op mijn shirt is beland zien.

'Wat heb jij nou weer geflikt?' Vraagt Caleb met een klein lachje en trekt me de toilet in terwijl Sammy toiletpapier pakt. Ik neem het meteen aan wanneer Sammy het papier naar mij uithoudt en houd het doekje even onder mijn neus. Daarna was ik met water het opgedroogde bloed weg en voel gal naar boven komen wanneer ik het bloed zie wegstromen.

'Maar dus, ga je nog vertellen hoe je aan je bloedneus, bloedlip en beginnende blauwe oog komt?'

'Ik kreeg een bal tegen mijn hoofd.' Lieg ik. 'Die bal kwam hier,' Ik wijs naar de brug van mijn neus en mijn ooghoek. 'En van schrik beet ik op mijn lip.' Vertel ik om het geloofwaardiger te maken. Beide knikken ze, niet overtuigd van mijn uitleg maar dat boeit me niet. Voordat ik me naar de deur van de toiletten omdraai mompel ik 'dankje' en ren de gang in waarna ik de school uit ren.

Als ik de voordeur open hoor ik het gesnurk van mijn vader en het gefluit van voetbal. Geluidloos sluit ik de deur waarna ik de trap op ren.

'Rayan?' Klinkt de stem van mijn moeder waardoor ik geschrokken stil sta. 'Hoe was school?' Vraagt ze zoals altijd waarna ik me voorzichtig omdraai. Ik hoor en zie hoe ze naar adem hapt waarna ze de tredes die ons scheiden oprent en met haar vingers over mijn gezicht gaat. Haar wijsvinger gaat over mijn oog waarna ik naar achter deins van de pijn.

'Rayan hoe kom je hieraan?' Grommend vertel ik hetzelfde wat ik aan Caleb en Sammy vertel waarna ik mijn kamer in storm en de deur dichtgooi. Hij zal ervoor boete. Voor mijn verwondingen en voor Tess haar foto's.
---
Ja ik weet niet wat ik anders erbij moet schrijven, excuses voor het extreme korte hoofdstuk.

Maar och arme Rayan. Wel lief dat hij het voor haar opneemt tho.

Ik heb het deze week en komende week druk aangezien ik mijn laatste punten moet halen. Deze week zou ik eigenlijk niet update omdat ik volgende week toetsweek heb, maar goed, buh.

Laat zeker een comment en een vote achter en ja joe! Xx

1225 woorden