Brother's best friend

Epiloog

||Belangrijke A/N!||

•

•

|Rayan| //Twee weken later//

We zijn al een paar weken verder, welgeteld twee, en ze waren verschrikkelijk. Ik heb elke dag in mijn kamer doorgebracht. Oké, ik ben weleens uit mijn kamer gekomen om naar de toilet te gaan of om eten te halen, maar dat was het dan ook.

Ik voel een leegte. Een leegte die me van binnenuit opeet. Ik snauw mijn ouders af, net zoals Sammy. De eerste vijf dagen na de diploma uitreiking vroeg hij elke dag via Tess haar kamer om te chillen waarna ik hem afsnauwde. Niet gek dat hij het heeft opgegeven, ik snauw hem alleen maar af. Ook mama is bezorgd. Ze heeft me al een aantal keren gesmeekt om met haar te praten, maar ik keek dan gewoon naar de muur met mijn rug naar haar toegekeerd. Ik voel me er slecht over om haar zo te behandelen, geloof me, maar de leegte..

Ja joh Rayan, schuif het maar naar de leegte.

Zuchtend sta ik op waarna ik naar mijn spiegel loop. Mijn ogen schieten open van verbazing wanneer ik naar mijn kleding kijk, vol vlekken met saus, drinken en weet ik veel wat.

Tijd om mijn leven weer te leven?

Grinnikend om datgene slof ik naar mijn kledingkast om frisse kleding te pakken, maar mijn aandacht word getrokken naar de deur wanneer ik het luide geluid van gebroken glas hoor. Voordat ik het weet vlieg al van de trap af en wanneer ik in de woonkamer sta zie ik in de keuken een gebroken stukjes bord op de vloer.

'Mama? Papa?' Vraag ik verward terwijl ik voorzichtig naar de keuken loop. Meteen komt mijn moeder uit de keuken die met een zwakke glimlach haar handen op mijn schouders legt.

'Ma wat gebeurt er?' Vraag ik zachtjes.

'Papa en ik zijn de borden aan het sorteren, ik vond het niet meer netjes.' Grinnikt mijn moeder. Niet-gelovend knik ik waarna ik weer naar boven ren om een douche te nemen.

•

|Tess|

Er zijn twee weken voorbij, en het was geweldig. Op het eindfeest stelde Charlotte me voor aan Nathan. Hij is geweldig knap, beetje hard en brutaal maar dat vind ik wel leuk aan hem. Toch is hij ook heel erg lief. Ik was de hele avond een beetje down door wat er allemaal in de middag was gebeurd. Terwijl de meiden gingen dansen -omdat ik ze dwingde zodat ze niet door mij een stomme avond hadden- probeerde Nathan me op te vrolijken. Alles was hij deed liet me denken aan één persoon, Rayan. Ik vroeg me constant af of hij kwam. Ik kon natuurlijk Sammy vragen, maar we hebben een grote ruzie omdat hij aan Rayans kant staat. Ik bedoel komop, ik ben zijn zusje!

Glimlachend reik ik naar mijn telefoon die oplicht van een berichtje.

Nathan
Hey Tess

Mij hart maakt een sprongetje van blijdschap, hij is zo leuk. Maar ik voel constant een knijpend gevoel in mijn hart van schuld, Rayan. Ik geef toe, ik voel wat voor hem, maar ik ben te kwaad om het aan iemand toe te geven. Daarom hoop ik vanuit het diepste van mijn hart dat Nathan iets in mij ziet, zoals ik bij hem.

Me: Hoi Naat
Me: Whatsup
Nathan: Het plafond
Me: -_-
Nathan: Oke sorry
Nathan: Ik verveel me
Me: En nu?
Nathan: Wow rustig aan chickie
Nathan: Ik kom trouwens dit weekend weer naar Mechelen
Me: Oh leuk, waarom?
Me: Oke dat klonk bitchy
Nathan: Ben je ook
Me: Thanks
Nathan: Maar ik snap wat je bedoelt
Nathan: Naioe
Me: Whut?
Nathan: Mijn telefoon viel op mijn gezicht
Me: Haha :)
Nathan: Het deed pijn :(
Me: Aw sorry :(
Nathan: Wil je misschien bellen?
Nathan: Ik ben te moe om te typen