Brother's best friend

Hoofdstuk 25

|Therese| //Woensdag//

Het is zeven uur en ik ben al wakker vanaf vijf uur. Verschrikkelijk, ik begin ook pas het vierde uur. Ik probeer de hele tijd in slaap te vallen, maar de woorden van Rayan echoën door mijn hoofd.

Zou hij gelijk hebben?

Eigenlijk zou het pittig goed kunnen. Een halfjaar geleden deed Finn zo raar en kortaf, net zoals Lindsey. En nu nog steeds. Maar ik kan het niet geloven, ik wil het niet geloven.

Zuchtend sta ik op van mijn bed waarna ik meteen naar mijn telefoon grijp en Finn's nummer intik.

'Hallo met Finn?' Klinkt Finn's schorre ochtendstem. Zag hij niet dat ik hem belde ofzo?

'Finn, begin je eerste uur?' Vraag ik zonder enkele emotie. Ik weet zelf niet eens hoe ik me voel.

'Goeiemorgen Tess, en nee ik begin het derde. Hoezo?'

'Ik zie je zo bij het fietsenhok.' Zonder gedag hang ik op waarna ik de kledingstukken van mijn bureaustoel pak en naar de badkamer ren voor een douche.

Eenmaal op school staat Finn met zijn armen overelkaar geslagen tegen het muurtje van het fietsenhok. Nog steeds ziet het er intimiderend uit, maar niet dat ik er bang van wordt. Met grote stappen loop ik naar hem toe, mijn handen spelend met elkaar.

'Hey babe.' Glimlacht hij terwijl hij een arm naar me uithaalt, maar ik sla het weg. Zijn glimlach veranderd in een grijns en ik wil die er graag eraf slaan. Wat gaat er nu gebeuren?

'Ik neem aan dat mooie jongen het al aan je heeft verteld?' Lacht Finn waardoor mijn wenkbrauwen omhoog schieten. Geeft hij het toe?

'Is het waar? Ging je fucking negen maanden met haar vreemd?' Vraag ik met een luide stem terwijl ik hem een duw geef tegen zijn borstkas. Hij geeft geen antwoord, hij lacht alleen maar, maar dat vind ik al genoeg.

'Wij zijn over!' Gil ik terwijl ik een vuist naar hem werp maar hij weet die te ontwijken en het stevig vast te houden.

'Goed geprobeerd, maar ik was sowieso al klaar met je. Je was gewoon te dom om het te zien.' Mijn hart breekt steeds meer in kleinere stukjes terwijl ik mijn arm laat zakken. Hoe kan iemand zo wreed zijn? En Lindsey, ik dacht dat ze één van mijn beste vriendinnen was.

Ik bijt op het binnenste van mijn wang om te zorgen dat mijn tranen blijven waar ze zijn, ik mag niet in het bijzijn van hem gaan huilen. Maar het werkt niet, tranen rollen een voor een over mijn wang terwijl ik stappen naar achteren neem.

'Weet je, ik heb prachtige foto's van jou wat me geld kan opleveren.' Fronsend kijk ik hem aan, ik heb nooit een naaktfoto of iets naar hem gestuurd dus ik heb geen idee wat hij bedoelt.

'Watvoor foto?' Vraag ik terwijl ik mijn hand terugtrek. Grijnzend haalt Finn zijn telefoon te voorschijn en laat me een paar foto's zien waar ik in een bikini, of beha te zien ben. Mijn mond valt open van verbazing. Wanneer zijn die genomen?

'Hoe? Wanneer heb je die gemaakt?' Vraag ik met een luide stem. Finn lacht maar een beetje terwijl hij zijn telefoon weer wegstopt.

'Weet ik niet meer, maar als je er nooit over begint, komen ze ook nergens.' Grijnst hij waarna hij wegloopt. Het lijkt wel alsof mijn maag draait en mijn hart wordt fijngeknepen.

Was alles wat wij hadden dan niks? Mijn rug glijdt langs het muurtje van het fietsenhok naar beneden terwijl tranen over mijn wangen blijven rollen.

'Tessa?' Klinkt van ver.

'Tess?' Klinkt nog een keer.

Ik weet niet wie me roept, een jongen of een meisje, het gaat gewoon langs mijn oren. Na nog een keer mijn naam te horen -dit keer wat dichterbij- hoor ik iets wat lijkt op een fiets die op de grond valt waarna iemand me optilt. Geschrokken kijk met dikke ogen omhoog en zie ik dat het Rayan is. Met mij in zijn armen loopt hij naar het dichtstbijzijnde bankje dat twee meter verder is.