Brother's best friend

Hoofdstuk 19

|Therese| //Dinsdag//

Het is dinsdag. Vandaag is mijn eerste toneelles, als ik het zo zou kunnen noemen. En vandaag is het precies een week geleden van het ongeluk? Ik weet niet zo goed wat ik het zou moeten noemen.

Ongemakkelijke val?

Waarom zit ik er ook mee. Ik besloot het te laten voor wat het is, iets wat Rayan volgens mij ook heeft gedaan. Natuurlijk was het ongemakkelijk om rond hem te zijn aangezien ik dan blijf denken aan onze ''ongemakkelijke val'' maar we lieten beide niets merken.

Nu loop ik alleen door de gang naar het toneellokaal. Het zou me niets verbazen als ik daar aankom en te horen krijg dat Rayan zich heeft uitgeschreven. De minuut dat hij daar binnen was had hij al spijt dat hij naar mijn wens luisterde.

Als ik het lokaal in loop kijkt iedereen op. Ik schenk iedereen een glimlach waarna ze hetzelfde doen en het valt me op dat de docent er nog niet is. Misschien is ze met Rayan in gesprek die zich afmeldt voor het toneelstuk. Ik neem plaats naast een meisje die ik nog nooit eerder heb gezien omdat ze nieuw is óf omdat ik gewoon niet oplet wie er bij mij op school zit. Ze heeft prachtige donkerbruine krullen die dansen rond haar gezicht. Ik kijk snel weg wanneer haar bijna zwarte ogen mijn bruine vinden waardoor ze begint te lachen.

'Hey, ik ben Camille.' Hoor ik een vrolijke stem naast me zeggen. Ik draai me langzaam terug en zie het meisje die zich voorstelde als Camille breed naar me glimlachen.

'Hi, sorry dat ik staarde, je bent echt mooi.' Fluister ik waarna ik ongemakkelijk lach net als zij. Hoe ongemakkelijk zij zich ook voelt, haar glimlach zegt er niks over, ze is nog steeds even prachtig. Waarschijnlijk lijk ik op een paard wanneer ik lach. 'Sorry dat ik zo raar ben.'

'Niet erg en dankje, wat is jouw naam?'

'Tess.' Ze knikt waarna ze haar hand naar me uithoudt. 'Wat een genoegen om je te ontmoeten.' Ik grinnik terwijl ik haar hand aanneem en schud. 'Insgelijks.'

Een deur die niet naar de gang leidt gaat open waarna mevrouw Tonkers -ons toneeldocent- en Rayan naar buiten stappen. Zijn ogen vergroten als ze langs mij gaan, of langs Camille. Ze is eenmaal een pareltje, maar hij heeft Lindsey al en Rayan lijkt me niet zo'n type die vreemdgaat of het nu gaat uitmaken voor Camille. Maar als hij dat zou doen, zal ik ervoor zorgen dat hij wenste dat hij nooit was geboren, ookal weet ik niet hoe ik dat precies zou doen.

Hij loopt met zijn ogen gevestigd op de grond naar de andere kant van het lokaal waar hij neerploft. Verder kan ik niet zien wat hij dan doet want er zit een groepje mensen voor hem. Als ik me weer omdraai naar Camille zie ik dat ze met open mond richting Rayan kijkt. Oké ik weet dat Rayan best good-looking is, maar zo erg?

'Liefde op het eerste gezicht?' Grap ik, maar ze kijkt me met zo'n pijnlijk blik dat ik er meteen spijt van heb. 'Sorry, zei ik iets verkeerd?'

'N-nee, ik.. Ik ken hem.' Stottert ze in een zucht. Ze verbergt haar prachtige gezicht achter haar handen waarna ik zachte snikken hoor. Ik sla meteen troostend een arm om haar heen waarna ze even later in mijn nekholte verder snikt.

'Hey, ik weet niet wat er is gebeurd en ik weet dat je me net pas leerde kennen, maar als je wilt praten, ik luister.' Fluister ik waarna het gesnik begint te dempen. En een moment later zit ze weer rechtop, zoals ik haar net zag.

'Zou je het erg vinden om hierna even naar de Starbucks te gaan? Ik betaal en vertel je mijn verhaal. Hey dat rijmt.' Grinnikt ze het laatste waarna ik grinnikend en instemmend knik. Mevrouw Tonkers kucht voor onze aandacht waarna het muisstil wordt.

'Oké lieve leerlingen, vandaag onze eerste les! Hebben jullie er zin in?' Naast het feit dat ik op school zit en dat dit ''een les'' is, heb ik er zin in, dus roep ik met de rest enthousiast ja. Ik hoor Camille naast me grinniken waarna ik glimlachend naar haar kijk, ik denk dat we goede vriendinnen gaan worden.