Brother's best friend

Hoofdstuk 33

|Rayan| //Maandag//

Gisteren is het me niet gelukt om het te vertellen aan Tess, gelukkig heb ik een week de tijd.

Vandaag ga ik naar de stad om een baan te zoeken. Ik weet dat als ik een baan krijg en misschien elke dag werk dat ik alsnog niet genoeg geld heb voor een kamerwoning, maar gelukkig hebben mijn ouders geld opgespaard voor mijn studie, inclusief een woning.

Met een mapje in mijn rugtas spring ik op mijn fiets en begin ik te fietsen naar de stad terwijl ik mijn lijstje afga. Eerst ga ik me soliciteren bij de Albert Heijn, als het niets wordt ga ik naar de Starbucks en als het dáár niks wordt ga ik over bij de winkel H&M.

Wanneer ik de Albert Heijn in loop richting de klantenservice om te vragen waar ik naartoe moet wordt ik overspoeld door een naar gevoel waardoor ik de winkel weer uitloop en naar de Starbucks loop. Dat was kort.

Er zit een vriendelijk uitziende vrouw rond haar begin-dertigste bij het raam met een Starbucks petje op. Wanneer ik naar haar toe loop glimlacht ze en staat zwaaiend op.

'Hallo lieverd, Rayan was het toch?' Ik neem knikkend haar hand vast waarna ik tegenover haar ga zitten.

'Nou, ik ben Marléne Bakkers, maar noem me maar gewoon Mar.' Ik knik waarna ik ongemakkelijk met mijn handen begin te spelen. Ik ben nooit echt fan geweest van solicitatiegesprekken, altijd zo netjes en bekakt.

'Dus Rayan, waarom wil je hier werken?' Dit is één van de vragen die het gesprek het kutst maken, want wat moet je nou antwoorden? De waarheid of een leugen?

'Euhm, ik hoop dat U me niet verkeerd zal begrijpen, maar als ik slaag zal ik studeren in Antwerpen waar ik ook onderdak nodig heb en met het geld wat ik al had gespaard en een beetje werken in de vakantie zou het dus, nou ja, mogelijk zijn.' Het is stil en ik voel me ongemakkelijk bij mijn taalgebruik. Zometeen komt het over alsof ik te hard probeer waardoor ze me niet aanneemt.

'Wat ben je van plan om te studeren?'

'Audiovisuele media.' Ze knikt terwijl ze een 'interessant' geluidje maakt. Het valt me nu pas op dat ze een mapje heeft en er het een en ander in schrijft. Ik hoop dat het maar goed komt.

'Interessant, waar zit je op school en op welk niveau?'

'Columbius college, TSO.' Ze schrijft nog snel wat op waarna ze haar handen in elkaar vouwt en glimlacht. 'Heb jij je CV mee?' Oh ja.. Ik knik en haal snel mijn CV uit mijn tas waarna ik die overhandig aan Mar die het snel doorbladert.

'Als je hier wilt tekenen ben je aangenomen. Nog een keer je nummer eronder en dan zie ik je morgen om twaald uur. Ik vertel dan aan jou en de andere nieuwe barista's over je werkuren en wanneer jullie je salaris krijgen.' Ik knik dankbaar waarna ik opgelucht zucht en mijn handtekening en nummer opschrijf zoals ze vroeg. Daarna loop ik met een zelfvoldane grijns de Starbucks uit, naar mijn fiets.

'Raad eens wie een baan bij de Starbucks heeft.' Roep ik lachend terwijl ik de woonkamer in loop. Grinnikend lopen mijn ouders naar me toe waarna ik ze beide stevig omhels.

In mijn kamer app ik Sammy of hij komt en hij stemde in. En in vijf minuten gaat de bel waarna mijn moeder opendoet en Sammy mijn kamer inloopt.

'Yo gozer, gefeliciteerd met je baan. Starbucks.' Spot hij grappend waarna hij in mijn bureaustoel neerploft. 'Thanks bro.' Glimlach ik met een raar stemmetje waardoor we eventjes grinniken.

'Maar dus, waar wilde je het over hebben?'

'Als je slaagt, wat ga je doen?' Vraag ik waarna hij grinnikt en ik snap waarom, ik klonk wel als een meisje.

'Ik denk dat, als ik slaag, me ga inschrijven bij die filmschool waar je het laatst over had. Jij?'

'Hetzelfde. Ik had het idee dat we dan misschien samen een woning konden delen?' Even steunt Sammy zijn kin op zijn hand en zijn elleboog op zijn been waarna hij even nadenkt.

'Best slim eigenlijk.' Ik glimlach en knik. 'Natuurlijk.'

'We zouden de huur kunnen splitsen wat minder zou kosten, slim toch?' Ga ik verder. Dit keer knikt Sammy. 'Als we slagen gaat dit idee door.'

Het is twaalf uur 's nachts en ik kan niet slapen. Ik voel me schuldiger dan ooit. Enkele uren geleden kon ik Sammy vertellen over de foto's maar dat heb ik niet gedaan. Ik heb ook geen idee of hij me zal geloven wanneer ik de waarheid vertel. Zelfs de meiden geloofden me niet. Minuten worden uren en wanneer één of twee voorbij zijn val ik eindelijk in slaap.

---

Sorry voor dit korte hoofdstuk maar ik wilde wat uploaden omdat mijn toetsweek over is! Ik sta op overgaan maar ik had vandaag een belangrijke presentatie die voor mijn gevoel echt slecht ging. Laten we maar hopen dat ik volgend jaar in de derde zit.

Laat zeker een comment en een vote achter en ja joe! Xxx

850 woorden|Wat weinig