Brother's best friend

Hoofdstuk 31

|Rayan| //Zaterdag//

We zijn twee weken verder. De examens zijn voorbij en vanavond is er een 'afscheidavond' zodat we zogezegd afscheid kunnen nemen van onze klasgenoten waarvan we niet eens weten of we het hebben gehaald. 

'Kleedt je netjes Rayan.' Mompelt mijn moeder terwijl ze afkeurend naar mijn trui en joggingbroek kijkt; ik ben nog steeds in mijn pyjama's. 

'Ik euhm.. Dit is mijn pyjama.' Lach ik waarna mijn moeder ook lacht. Zuchtend kijk ik toe hoe mijn moeder door mijn kledingkast gaat. Ik moet echt een eigen woning als ik slaag. Mompel ik in mezelf. Dat is eigenlijk best een goed idee.. Maar dan besef ik me dat het wel wat geld gaat kosten en het afgelopen jaar heb ik niet gewerkt. Volgende week maar een baan gaan zoeken.

'Och dit is leuk en je hebt het maar één keer gedragen!' Ze houdt de zwarte blouse omhoog die ze had gekocht voor mijn date met Lindsey. Oogrollend snauw ik 'nee' waarna ze begrijpt waarom. 

'Wacht.' Ze laat de blouse uit haar handen vallen en rent mijn kamer uit. Zuchtend loop ik naar de blouse en pak het op, tranen prikken in mijn ogen door de herinneringen terwijl ik naar mijn bureau loop en een schaar neem. Adrenaline schiet door mijn lichaam terwijl ik de plotse woede uit op het blousje waar ik al een paar gaten in heb geknipt. 

'Wat doe jij nou?' Gilt mijn moeder waardoor ik me geschrokken omdraai en laat beide voorwerpen vallen wanneer ik per ongeluk in mijn hand knip. Ik breng mijn hand snel naar mijn lippen waarna ik fronsend naar de blouse in mijn moeder haar hand kijk. De blouse is donkerblauw. Zo donkerblauw dat het bijna zwart lijkt.

'Ik draag het alleen met een shirt eronder, anders is het té netjes.' Mijn moeder rolt zuchtend haar ogen maar stemt toch in. 

Na te douchen en in het algemeen mezelf klaar te maken voor het feest trek ik het blousje over mijn zwarte shirt heen en zucht. Ik haat blousjes, ik haat ze zelfs met een passie. 

'Rayan, Sammy staat..' Hoor ik mijn moeder zeggen voordat ze opeens stil valt. Ik draai me verward om en zie dat mijn moeder haar handen voor haar mond houdt terwijl tranen over haar wangen rollen. 

'Ma, waarom huil je?' Vraag ik lachend waarna ze begint te snikken en haar ogen sluit. Grinnikend loop ik met open armen naar haar toe en sla mijn armen stevig om haar heen. 'Ssh, niet huilen ma.'

'Mijn jongen wordt zo groot! Als je slaagt dan ga je studeren!'

Na een paar minuten mijn moeder troosten en aanhoren wat volgens haar mijn plannen zijn is ze eindelijk gestopt en loop ik met haar naar beneden. Sammy kijkt glimlachend van zijn telefoon op wanneer ik met mijn moeder de woonkamer binnenwandel. En net zoals ik heeft hij een blouse aan. 

'Klaar voor?' Vraagt hij waarna ik knik. Ik geef mijn moeder een kus en keek even door de woonkamer voor mijn vader, maar hij is spoorloos. Zuchtend loop ik met Sammy naar de gang waar ik een leren jasje meeneem voor de zekerheid en naar buiten stap, in zijn vader's auto. In mijn ooghoek zie ik iemand op de achterbank zitten en draai me snel om waarna ik Tess zie grinniken.

'Rustig, ik ben het maar.' Giechelt ze waarna ze haar haren in een slordige knot wikkelt. Ze draagt een goud gekleurde, strak shirtje met een zwarte boek en een paar zwarte Vans als die van mij. 

'Gast, stop met staren naar mijn zusje.' Lacht Sammy terwijl hij me speels een elleboog geeft. Ik draai me snel om en kijk uit het raam terwijl ik met mijn handen over mijn knieën wrijf. Uit het niets voel ik me nerveus. Agressieve rap muziek vult de auto waarna ik Tess hoor zuchten. Als we de straat uitrijden hoor ik Tess zachtjes neuriën. Ik doe mijn best om me niet om te draaien en naar haar te glimlachen terwijl ze prachtig neuriet -en soms- een paar woordjes echt zingt. Maar dan echoët Sammy's stem door mijn hoofd.