Brother's best friend

Hoofdstuk 11

|Therese| //Zondag//

Een ringtone gaat af. Ik schiet geschrokken overeind en kijk van welke telefoon het is. Shit, het is de mijne, Sammy. Ik laat mijn telefoon met rust totdat het klaar is met rinkelen, niet eens denkend aan Finn die nu wakker is.

'Wat gebeurd er babe?' Vraagt een half-slapende Finn schorre ochtendstem. 'Sammy belde.' Zucht ik terwijl ik mijn telefoon ontgrendel en kijk naar de berichten die hij me heeft gestuurd.

Sammy
Sam: Tess waar ben je in godsnaam? Pap en mam gaan zometeen je kamer instormen ofzo.
Sam: Rayan heeft me verteld dat je weg bent gegaan                                                                                Me: Bedenk iets aub

Zuchtend doe ik mijn geluid uit, leg mijn telefoon weer op het nachtkastje en kruip dicht tegen Finn aan. 'Ik ben echt diep in de shit.' Grinnik ik en ga met mijn hand door Finn's haar.

'Komt goed babe.' Fluistert hij waarna hij een kus op mijn wang drukt. 'Het was mijn idee.'

'Ja, maar ik besloot het ook echt te doen.'

'Weet ik babe, ik ben echt een slechte invloed op je.' Zucht Finn en drukt opnieuw een kus tegen mijn wang. 'Niet waar.' Spreek ik hem tegen, maar diep van binnen weet ik dat hij gelijk heeft. 

Finn draait zich op zijn rug en legt een arm om me heen om me steviger tegen zich aan te drukken. Ik gebruik zijn linker borstkas als kussen en luister naar het geklop van zijn hart. Zo sluit ik mijn ogen en val ik in slaap.

Ik open Finn's slaapkamerdeur en laat het glaasje water in mijn handen vallen van schrik. Lindsey zit op zijn schoot, haar lippen vastgeplakt aan de zijne. Haar handen gaan door zijn haar terwijl zijn handen onder haar shirtje glippen. Ik gil, zo luid als ik kan terwijl ik mijn hart letterlijk voel breken, maar ze merken me niet op. 

Uit het niets staan Dakota en Charlotte naast me, beide kijken ze me aan met een blik die zegt: We-zeiden-het-je-toch. Als ik me armen uitsteek naar Dakota voor een knuffel is ze verdwenen, zo ook Charlotte.

'Tessie.' Ik draai me naar achteren en zie mijn ouders staan met tussen hen in Sammy die naar de grond kijkt. 'We zeiden het.' Schreeuwt mijn moeder. 'En ik waarschuwde je nog.' Mompelt een stem die klinkt als die van Rayan. Ik kijk om me heen en zie dat hij schuin tegenover me staat. 'Pas op.' Fluistert hij voordat hij uit het niets verdwijnt, zoals mijn familie. Mijn buik begint te prikken. Ik breng mijn handen naar de plek waar het prikkende gevoel veranderd in een brandende, stekende pijn. Ik haal mijn handen meteen weg als er iets in mijn handpalm prikt. Geschrokken kijk ik naar mijn buik waar een vlijmscherpe mes uitsteekt. Mijn shirt is rood gekleurd van het bloed die het heeft geabsorbeerd. 'Slaap zacht lieve Tess.' Glimlachen Lindsey en Finn voordat de wereld wegvalt.

Ik schiet geschrokken overeind en knijp in de deken van angst. Mijn borstkas gaat op en neer in een te snelle ritme waardoor een knijpend gevoel me overspoelt. Ik krijg steeds minder lucht waardoor ik luid naar adem snak. 

'Tess?' Klinkt naast me. Ik kijk niet naast me, ik durf het niet. 'Tess rustig, diep inademen en diep uitademen.' Fluistert Finn terwijl hij geruststellend over mijn arm wrijft. Ik sla zijn hand weg en ga op de rand van het bed zitten, met mijn ellebogen op mijn knieën en mijn gezicht in mijn handen. 

'Tess wat was er?' Vraagt Finn die naast me komt zitten en weer voorzichtig een arm om me heen slaat, dit keer zonder dat ik het van me afschud. 'Ik had een nachtmerrie, je ging vreemd met Lindsey en stak me neer.' Vertel ik emotieloos. Het blijft even stil. Ik voel zijn arm wegtrekken waarna hij een aantal keer over zijn gezicht wrijft. 'Niks te zeggen?' Vraag ik hem terwijl ik hem boos aankijk. Ook al is het pikke donker, ik kan zijn gezicht zien, en ik weet zeker dat hij mij ook kan zien. 'Finn?' Vraag ik een tikkeltje schuldig als ik hem hoor snikken. 'Finn wat is er?'

'Iedereen blijft tegen je zeggen dat ik vreemdga dat je er zelfs nachtmerries van krijgt, what the fuck.' Mompelt hij binnensmond dat het bijna onverstaanbaar is. Ik sla mijn armen om hem heen en zucht. 'Sorry dat ik je volprop met die onzin.' Hij schudt me van zich af en staat op. 

'Misschien is het beter als we uit elkaar zijn en verdergaan als vrienden.' Mompelt hij terwijl hij naar zijn deur loopt. 'En hun gelijk geven? Denk je dat ik het zou kunnen? Ik houd godverdomme van je!' Schreeuw ik, zijn ouders zijn toch niet thuis en hij heeft geen broers of zussen. 'En ik van jou.' Zucht hij waarna zijn vuist in aanraking kom met zijn deur. Een gat waar je je hoofd doorheen steken ontstaat waarna hij zich naar beneden laat glijden. Ik hap naar adem, niet wetend dat hij zo sterk was en ren naar hem toe. 'We kunnen dit, we kunnen dit oplossen.' Snik ik in zijn shirt waarna we samen in tranen uitbarsten. 

Het was een hectische nacht, vol tranen en 'ik houd van je's, maar god wat heb ik momenten samen gemist.

Ik word wakker in een warm bed en zonlicht dat door de gordijnen heen schijnt, maar als ik naast me kijk zie ik dat ik alleen ben. 'Finn?' Roep ik waarna ik een paar secondes wacht voor reactie die ik niet krijg. Ik springt uit het bed en open de deur met het gat. Het moment dat Finn het gat sloeg speelt af in mijn hoofd, maar ik schud het weg en loop door de gang naar beneden.

De geur van gebakken stokbrood en hartige eieren vult mijn neusgaten waardoor ik glimlachend de keuken inloop. 'Hier ben je.' Glimlach ik wanneer ik Finn's rug zie voor de oven. Hij draait zich geschrokken om en grijpt naar zijn hand terwijl hij mompelend elke ziekte, scheldwoord en lichaamsdeel benoemd. Ik haast me naar hem toe en merk dat hij zijn hand verbrand heeft, fuck.

Ik loop met mijn arm om Finn heen naar de kraan en doe lauwwarm water aan. Voordat ik Finn's hand pak kijk ik tot waar hij zijn hand heeft verbrand, alleen zijn duim en zijn wijsvinger.

'Houd je vingers onder de kraan.' Beveel ik waarna hij knikt en zijn vingers onder de kraan houdt. Opnieuw vloekt hij binnensmond en trekt zijn hand terug, maar als ik hem streng aankijk doet hij zijn hand weer terug onder de kraan. Ik zoek snel een schone doek en wikkel het om Finn's hand waarna hij me bedankend aankijkt. 'Dankje babe.' Glimlacht hij waarna hij een kus op mijn lippen drukt. Mijn hart maakt een sprongetje en mijn buik begint te kriebelen van de vlinders. Het liefst pak ik zijn hand en begin ik rond te draaien als een kleuter, maar dan herinner ik mezelf dat hij een brandwond heeft, door mij.

'Sorry dat ik je liet schrikken.' Fluister ik en kijk schuldbewust naar de vloer. 'Niet erg, je deed het niet expres en je hebt me goed behandeld, dokter Laurent.' Grinnikt hij waarna ik mee lach. 'Zal ik alles dan maar pakken en jij alvast zitten?' Vraag ik waarna hij glimlachend knikt.

---

Oh my god she's stupid, maar hey, dat hoort bij het verhaal:) Wanneer gaat zij erachter komen dat lieftallige Finn daadwerkelijk vreemdgaat? Je leest het in dit boek!

Ik weet niet of iemand er al naar gekeken heeft, maar ik heb de cast bijgewerkt. Alle belangrijke personen in dit boek (AKA hoofdpersonen) heb ik in mijn hoofd als de beroemdheid die ervoor staat. Niet precies maar ze zouden op hun moeten lijken. En I know, alleen maar 1D en Little mix leden maar ik zie hun voor me als ik dit boek schrijf.

Comment en vote om me te motiveren en ja joe! Xx

1325 woorden, sorry voor deze korte krot update.