Brother's best friend

Hoofdstuk 12

|Therese| //Zondag//

Het is tien uur 's ochtends, en als ik het goed heb liggen mijn ouders nog in hun bed. In het weekend komen ze er echt niet eerder uit dan twaalf uur.

Ik druk gauw een kus op Finns wang en stap de auto uit waarna ik naar de achterbank loop en mijn tas pak. 'Succes babe, tot morgen.' Beweegt hij met zijn lippen waarna ik dankbaar knik. Als ik voor de voordeur sta is Finn de straat al uit en denk ik aan wat ik nu ga doen, want ik heb geen sleutel en klimmen met mijn zware tas gaat niet werken.

'Sleutel nodig?' Hoor ik een schorre ochtendstem vragen. Ik kijk geschrokken rond, maar ik zie niemand. 'Boven je.' Hoor ik de persoon dan lachen. Als ik naar mijn balkon kijk zie ik Sammy lachend naar beneden kijken met een grote grijns. 'Hoe kom je in mijn-' Ik kan mijn zin niet afmaken, want een tweede stem komt erbij, gevolgd door een net pas wakkere Rayan. 'Oh hey Tess.' Glimlacht hij alsof hij niet wist dat ik hier stond. 'Wat doen jullie in mijn kamer?' Vraag ik met een tikkeltje irritatie. Ze halen hun schouders op waarna Rayan wegloopt. 'Niet door mijn spullen gaan!' Roep ik waarna Sammy begint te lachen. 'Beetje te laat.' Grinnikt Sammy waarna hij mijn kamer inrent. Ik laat mijn tas liggen waar het ligt en begin als een speer naar boven te klimmen. Eenmaal op mijn balkon hoor ik een deur opengaan, de voordeur. Als ik naar beneden kijk zie ik Rayan die glimlachend naar me zwaait en mijn tas binnenzet. Daarna sluit hij de deur waarna ik mijn aandacht richt op mijn kamer waar ik Sammy door mijn ladekast zie gaan.

'Sammy!' Snauw ik waardoor hij geschrokken opkijkt. 'Hoe-' Stamelt hij verbijsterd terwijl hij mijn dagboek laat vallen. Mijn dagboek. Ik storm naar hem toe waarna hij grinnikend de gang inrent, gelukkig zonder mijn dagboek. Voordat hij een stap kan zetten op de trap naar beneden spring ik op zijn rug waardoor we beiden op de grond vallen. In mijn ooghoek zie ik Rayan lachend de trap opkomen, met mijn tas om zijn schouder. 'Dankjewel.' Glimlach ik naar Rayan waarna ik Sammy in houdgreep tegen de grond aanduw. 'What the fuck.' Hoor ik Rayan lachend mompelen. Als Sammy een paar keer 'Ga van me af' heeft gesnauwd rol ik uiteindelijk lachend van hem af. 'Waag het om nog een keer door mijn spullen te gaan.' Waarschuw ik hem terwijl ik opsta. 'Hij heeft er anders wel voor gezorgd dat je safe was.' Fluistert Rayan, Sammy verdedigend. 'Inderdaad.' Mompelt Sammy die zijn kleding afstoft. Ik rol mijn ogen terwijl ik knik en mijn tas van Rayan aanneem.

'Wat heb je überhaupt gezegd?' Vraag ik voordat ik naar mijn kamer loop. 'Dat Rayan's moeder vroeg of je even wilde langskomen maar dat mam en pap in gesprek waren waardoor ze niet hoorde dat je wegging en dat je pas laat terugkwam.' Vertelt Sammy terwijl Rayan knikt ter bevestiging. 'En als je moeder bij mijn moeder langsgaat, mijn moeder weet er van en heeft gezworen dat ze zou meespelen.' Ik knik tevreden en loop naar ze toe. In een snelle beweging sla ik een arm om hun heen en trek ze in een groepsknuffel. 'Dankje mannen.' Grinnik ik waarna ik naar mijn kamer huppel.

In mijn kamer ruim ik snel mijn tas op. Mijn ogen vallen op mijn dagboek die Sammy net in zijn handen had. Ik hoop dat hij het niet eerder heeft gevonden en gelezen, want anders was ik echt in de problemen. Er stond namelijk in details beschreven hoe leuk ik Zaire vond en ook waarom. Echt domme redenen natuurlijk, ik was twaalf. Maar Sammy heeft me duidelijk verteld, vanaf jongs af aan, dat ik niet verliefd mag worden op een van zijn vrienden. Nu zou je denken dat ik zei dat hij niet verliefd mag worden op een van mijn vriendinnen en dat heb ik ook gezegd. Maar tot mijn vijftiende. Ik kwam erachter dat je er niets aan kon doen als je op iemand viel, niet letterlijk, je snapt vast wel wat ik bedoel.

Met mijn dagboek in mijn handen loop ik naar mijn ladekast en stop het gauw in de la waar het in lag. Daarna loop ik naar Sammy om te vragen wat ze hebben gevonden.

Als ik de deur van Sammy's slaapkamer open vliegt er een controller naar de muur schuin tegenover me. Ik stap lachend naar binnen, raap de controller op en overhandig het weer aan Sammy die me een knikje geeft als dank. Als ik me op Sammy's schoot laat vallen gromt hij uit irritatie en probeert me van hem af te duwen, wat niet lukt.