Brother's best friend

Hoofdstuk 5

|Therese| //Maandag//

Het is maandag, de hatelijkste de dag van een week. Zoals altijd was ik om acht uur op school, om te voorkomen dat ik te laat kom. Pas toen kwam ik erachter dat het eerste uur uitviel.

'Hey, waarom zit je alleen?' Vraagt een extreem lage stem schor, en als ik me omdraai vraag ik me af hoe ik het niet kon herkennen, het is Zaire. Een vriend van mijn broer die laatst de pizza kwam brengen, zei dat ik ''lekker ben'' en waar ik vroeger een stiekeme crush op had.

'Eerste uur valt uit, what about you?'

'Verslapen en mocht de les niet meer in.' Lacht hij en neemt plaats tegenover mij. 'Echt raar om te beseffen dat we volgend jaar hier -hopelijk- niet meer zitten.' Ik knik opnieuw en kijk ongeduldig naar mijn telefoon om te kijken naar de tijd. Zal Charlotte of Dakota zometeen naar binnenkomen? Of keken zij wel naar het rooster in de ochtend?

'Waarom zo stil Tessie?' Ik haal geïrriteerd mijn schouders op en kijk opnieuw naar mijn rooster, mijn volgende les is precies over halfuur, ga ik dat volhouden met zo'n irritante eikel?

'Hoe gaat het met Finn?'

'Kan je alsjeblieft één minuut je waffel houden? Dank je.' Snauw ik waarna ik even de tijd neem om goed in- en uit te ademen. 'Wow, pittig meisje.' Lacht hij en haalt een hand door zijn blonde, typische fuckboy kapsel. 'Ik houd daar wel van.'

'Je weet ook niet van ophouden hé?' Mompel ik geïrriteerd. 'Jawel, alleen wil ik het niet.' Grijnst hij en staat op. 'Doei kleine.' Lacht hij en steekt een hand uit om mijn haar door de war te halen, maar ik ben hem voor. Ik steek mijn nagels in zijn vel waardoor hij me kwaad aankijkt en sneller doorloopt naar ik weet niet waar.

Nog twintig minuten en dan gaat de bel. De aula vult zich al een beetje met mensen die druk bezig zijn met praten. Praten, praten en nog eens praten.

Als ik even rondkijk om te kijken of ik bekende gezichten zie, zie ik Rayan samen met zijn moeder de gang uitwandelen. Ik ben honderd procent zeker dat hij net een uurtje bij de decaan heeft doorgebracht die van kletsen houd. Als zijn moeder -of terwijl Christine- mij dan opmerkt, glimlacht ze naar mij waardoor Rayan ook mijn kant opkijkt. Net wanneer hij naar me toe wilt lopen drukt zijn moeder een kus op zijn wang die hij lachend wegveeg.

'Goeiemorgen.' Lach ik. 'Ik zie dat je er zin in hebt.'

'Natuurlijk, school is leuk, school is cool!' Lacht hij krampachtig en laat zich vallen in de stoel waar Zaire net zat. 'Dus, in welke klas zit je?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Oh ja, ik zit in klas 4ba.'

'Dan zit je in de klas met Sammy, kan hij eindelijk is normale vrienden maken.'

'Wat bedoel je daarmee?' Vraagt Rayan lachend, niet-begrijpend wat ik net zei. 'Oh nee, dat zie je vanzelf wel.' Knipoog ik waarna ik opsta. 'Komop Tess, leg uit.' Lacht Rayan die aanstalten maakt om naast me te lopen. 'Hij heeft alleen maar van die arrogante en egoïstische klootzakvrienden.' Mompel ik met een hint van afschuw. 'Na ja, ze kunnen weleens aardig zijn.'

'Mijn vrienden, na ja, jongens waarmee ik omging op mijn vorige school waren ook zo.'

'Oké, en jij? Hoe was jij?' De woorden verlaten mijn lippen voordat ik er nog een keer over kon nadenken. Want om eerlijk te zijn, dat klonk heel erg veroordelend. 'Sorry, ik wilde het niet zo eruit laten komen.' Mompel ik, mezelf mentaal een facepalm gevend.

'Maakt niet uit, ik weet wat je bedoelt.' Lacht hij. 'Maar om je vraag te beantwoorden, ik deed niet echt mee met hun domme acties, ik probeerde ze juist te stoppen.' Vertelt hij met een kleine, trotse glimlach. 'Good kid.' Grinnik ik en loop naar mijn kluisje om mijn boeken te wisselen.