Wolf blood-completed

Chapter 19

Nagtungo ang tatlo sa malawag na kagubatan daan papunta sa kanilang bayan. Mga ilang araw din ang aabutin bago makarating doon.

Si deizuke, habang akay akay siya ni cardo. Isang matinding aksyon ang kanyang pinaplano. Lumalakas ang loob niya sa tuwing di niya nkikita si connan. Nang nawala sapaningin niya ito, bubunutin na niya ang kanya espada na nakalagay sa kanang beywang niya para ibaon sa dibdib ni cardo. Nang biglang
.
.
Napansin ito ni connan. Hinawakan niya ang kamay ni deizuke ng kanang kamay niya at hinila ang espada na nakasabit sa baywang ni deizuke. Nagulat si deizuke at kinabahan baka banatan siya nito. Tinulak niya si cardo at bumagsak si deizuke.
"Ba bakit?" Tanong ni cardo.
"Natisod ata" sagot ni connan sabay hagis kay cardo ng kinuha niyang eapada. Sinalo na niya ito ng kanang kamay.

Dahan dahan lumapit si connan kay deisuke. Natatakot na mga mata ang itinitingin nya kay connan. Gamit ang dalawa niyang kamay, inaatras niya ang kanyang sarili kay connan habang nakaupo. Napapikit siya inilapit ni connan ang kamay niya sa kanya.
.
.
.
Naramdaman niyang dahan dahan siyang binubuhat.
"Ako na muna mag dadala sa payatot na to " sabi ni connan na iniakay niya para maglakad

Napawi ang kaba sa puso ni deizuke. Napahinga siya ng malalim.
"Kala ko katapusan ko na." Bulong nito sa sarili.

Habang akay akay siya ni connan nililingon niya si cardo na nasa likuran. Di parin nawawala ang apo ng pag hihigandi sa puso niya. Kundi man ngayon madami pang pag kakaton yan ang namumuo sa isip niya.

Samantala, may dalawang tao nag punta sa bahay nina connan

Nakatayo sa labas ng bahay ang isang lalake na nakasuot ng mahabang pang itaas. Hanggang palad ang manggas. May bitbit na malaking maso. Mahigsi ang buhok at ang kanyang mukha ay may kalmot sa pisngi. Naiinip na ito kaya binagsak niya ang dulo ng maso sa lupa.
"Will matagal pa ba yan" malakas na boses ang kanyang ginawa.

Mamaya maya lumabas si will. Maliit na lalaki makahabaan ang buhok. Pareho sila ng suot. May hawak na parang maliit na espada pero pakurba sa dulo.
"Ikaw na liam, masyado kang mainipin" sabi ni will bit bit ang itay ni connan.
"Nalalaro ka nanaman, ano nakita mo ba?" Bugnot na sabi nito.
"Wala na nakaalis na" napatingin siya itay ni connan.
"Hoy tanda, sabihin mo na kung nasaan sila" sabi will na hinigpitan ang kapit sa leeg nito.
"Aagh, diko alam" nahihirapang sagot nito.
"Tigilan mo na ang pag lalaro tigilan mo na yan." Sabi liam sabay talikod binuhat ang maso isinampa sa balikat niya tapos nalakad palayo.

"Pano bayan, tapusin ko naraw" sabi will na nag bago ang ekpresyon ng mukha naging parang mabangis.
Iniangat niya ang hawak niyang sandata. Sinungkit ang ulo ng tatay ni connan. Umikot patalikod at inihampas ang katawan ng tatay ni connan ng subrang bilis. Yumanig ang lupa, lumipat ang nasa paligid nito. Halos mahati sa dalawa ang ulo nito. Bumulwak ang napakadaming dugo.
Pinag masdan ni will ang tatay ni connan. Kakaibang kaligayahan ang nadama nito. Dahan dahan nag iba ang imoayon nito. Saka tumawa ng napakalakas.

"Wahahahahah wahahahah"