Życie Jest Trudne - Paulina Kuba Emilka I Krzysiek

Gdzie ja jestem, co się stało?

Paulina*
Gdy tak trzymałam rękę Kuby nagle poczułam jej ucisk a Kuba powoli otwierał oczy. Zaczęłam płakać przytulać się do niego i coś mówić ale wogóle nie było można nic zrozumieć bo mówiłam cały czas płacząc. Tak się cieszyłam.
Kuba*
Zacząłem powoli odzyskiwać przytomność. Gdy otworzyłem oczy nade mną ujrzałem płaczącą Paulinę która coś do mnie mówiła ale ja jeszcze nie bardzo rozumiałem co się stało. Cieszyłem się że Paulina jest ze mną nagle spostrzegłem że znajduje się w szpitalu i zacząłem pytać.
-Gdzie ja jestem, co się stało?
-Jesteś w szpitalu i zostałeś postrzelony- i wtedy zamarłam ale szybko potem mówiłam płacząc- to wszystko moja wina to przeze mnie to wszystko to moja wina- tłumaczyłam ze łzami w oczach.
-Paulinko to na pewno nie twoja wina ja... - i wtedy sobie wszystko przypomniałem jak uratowaliśmy Agatę potem wiadomość od szefa że mamy uciekać potem strzał i jak rzuciłem się by obronić Paulinę i ten ból... niewyobrażalny a potem pobyt w szpitalu i jak Paulina ze mną była i Agata i moja mama teraz już wszystko pamiętam nawet ten lekki pocałunek ale wole o nim na razie nie wspominać bo i tak Paulina jest zdenerwowana i jakby jeszcze usłyszała że ja wszystko czułem to dopiero by było...
-Paulina nie płacz już wszystko jest dobrze- otarłem jej łzę i się przytuliłem
Potem do sali wszedł lekarz i wyprosił Paulinę i zawołał pielęgniarki by zrobiły mi badania bo po śpiączce są obowiązkowe.
Paulina*
Zadzwoniłam do pani Anety by ją poinformować że Kuba się obudził. Po kilkunastu minutach mama Kuby była już w szpitalu i weszła do niego chwile rozmawiali a potem pani Aneta powiedziała żebym weszła do środka. Zaczęliśmy rozmawiać o wszystkim a gdy Kuba powiedział że wszystko słyszał i wtedy zamilkłam i przypomniał mi się ten pocałunek a Kuba tylko na mnie co chwila spoglądał. Gdy nadszedł wieczór i musieliśmy opuścić szpital to pani Aneta poszła porozmawiać z lekarzem  a ja gdy chciałam wyjść to Kuba złapał mnie za rękę i powiedział:
-Teraz możemy spokojnie porozmawiać- a ja wiedziałam o co mu chodziło...

Kolejny rozdział jak wam się podoba? Jak myślicie jak przebiegnie rozmowa Pauliny i Kuby? Jak oboje zaaragują? Tego dowiemy się w następnej części. Pozdrawiam