The OBEZ

15. Bölüm : Inat nöbeti

Noldu ya bu kiza? Kim ne yapti? Neden bana bakip aglamaya basladi? Kafamda deli sorular.

Pesinden agir agir gidiyorum. Yetistigimde cardakta yalniz bir sekilde oturuyor halde goruyorum. Hemen karsisina dikiliyorum:

"Noldu giz sana"

"Bosver Osman anlatmak istemiyorum. "

"Anlatmadan burdan gidemezsiniz hanfendi "

"O zaman butun gun bu cardakta otururuz. "

"Ben beklerim Elif. Benim icin no problem. Inadindan vazgec bence. Ben vazgecmicem cunku. "

"Anlatmicam iste. "

"Iyi"

"Iyi"

Ve yanina oturuyorum. En az 15 dk. birbirimizle konusmadan ve birbirimize bakmadan oturuyoruz. Bu gergin ortamdan sikiliyorum biraz. Biraz mi? Yeter lan. Baya sikildim. Neden konusmadan oturuyoruz ki? Konu bul Osmaan. Konu bul. Ve sessizligi bozan ben oluyorum:

"Medcezirin son bolumunu izledin mi ? "

"Ben dizi izlemem. "

"Ne bicim kizsin sen be "

"Ben tv basinda gecirecegim o aptalca vakitlerde kitap okumayi tercih ediyorum. "

"Sosyete "

"Cahil "

"Entel "

Sessiz kaliyor. Biraz sonra :

"Dicek bisey bulamadim " diyor. Ve guluyoruz. Normal biriyle boyle bi konusma olsa, "ahahaha bulamadin mi maal . " derim. Ama sevdicegin olunca diyemiyon oyle seyler.

"Elif vazgecmeyecegine emin misin ? Anlat gitsin ya "

"Tabiki vazgecmicem. Daha çekisme baslayali 10-15 dk oldu. Noldu Osman Beeyy? pes mi ediyosunuz "

"Ben ve pes etmek???!? Dalga mi geciyon giz "

Zil çaliyor; kalkmiyor. Ogrt. zili caliyor; ufak bi hareket bile yok. Ve o ders boyu az konusarak mal mal inat nöbetimize devam ediyoruz. Yok yazildik zaten. Ne inatci bi kiz bu ya.

Ders bitince zil caliyor. Bizim siniftaki mallar beni cardakta gorunce :

"Nerdeydin lan " diyip imali imali bakiyolar. Benle oyle saygisizca konusamazlar.

"Benle lanli lunlu konusmayin laan " diyip ayaga kalkiyorum.

Elif : " Nereye Osman. Kalkarsan kaybedersin. " diyor. Ve sakince oturuyorum. Onlara sonra goruscez anlamina gelicek sacma sapan hareketler yapiyorum. Elif guluyor.

"Ne guluyon giz "

"Hiic " diyip susuyor. Ve yine sinir bozucu bir sessizlik basliyor.

Bir tenefus daha bitiyor. Ve kantine gitmemis oluyorum. Buna bünyem dayanmaz lan benim.

"Elif kantine gitmek de mi yok "

"Cik. Oyunbozanlik yapma Osman "

Iste simdi yandim demektir.

ELIFIN GOZUNDEN

Acikmis mi ? Kiyamam ben ona lan. Ne zamana kadar surcek ki bu inatlasma ? Neyse az daha dayansin bisey olmaz. Aman yesin be. Yarasin.

"Osman kantine gitmek serbest olsun bari "

"Ay Elif sen cok tatlisin giz " diyip sevincle ellerini cirpip hemen gidiyor. 5dk sonra geliyor. Eli avcu dolu.

"Elif sana da bi kasarli bi karisik tost bi de pitos aldim. Hangisini sevdigini bilemedim. "

"Hepsini severim aslinda. Ama bu kadar yiyem... Amaan yiyim bi seferlik. "

Osmanla beraber hayvanca yiyoruz. Ne guzel lan. Sevgili dedigin boyle olucak. Yaninda hayvancasina yiyebilecen.  

Tostlarimiz bitince cebimden telimi cikariyom. Ön kamerayi acip " hadi foto cekilek " diyom.

Sacma sapan fotolar cekiliyoz. Ayni yuz ifadelerini yapip ergen ergen takiliyoz. Cok tatliyiz biz ya. Evlenmeliyiz bence. Hava da bozuyo biraz. Simdi yagmur yagar. Yagmuru cok severim. Kilometrelerce yuksekten dusen damlalarin fizik kurallarina gore beynimizi delip gecmesi gerekirken bu kadar yavas dusmesi her damlayi meleklerin indirdiginin bir kaniti degil midir ? Heh basladi yagmur. Osman cardaktan cikip yagmurun altina giriyor.

"Gel kiz. Su cok guzel "

"Denizdeyken soylenmiyo muydu o ya "

"Ne farkeder. Su sudur. "

Ben de yanina gidiyorum. Yavasca donmeye basliyorum.

"Elif en hizli donen kazanir "

"Nasil anlicaz kimin hizli dondugunu ? "

"Anlamicaz." guluyor. "Sadece hizli donmemiz icin dedim. Maksat heyecan olsun "

Ve hizla donmeye basliyoruz kendi etrafimizda. Bir dk. falan donuyorum. Etrafimda renkler birbirine karisiyor. Hizlanan yagmur gorus acimi iyice engelliyor. Kontrolsuzce donuyorum. Ve pat. Osmana hayvan gibi carpmamla yere yapisiyorum. Iyy yaaaaaa . Heryerime camur yapisiyor. Kalkmaya calisiyorum. Osman elimden tutup kaldiriyor. Ve diyor:

"Iste simdi odestik. "