Kuzen // Park Chanyeol

4.4

Başımı sesin geldiği yöne çevirdiğimde Yoora ile karşılaştım. Chanyeol'un ablası. Kızlar ile sarılmamıza don verdik. Hızlı adımlar ile onun yanına giderken ne yapacağımı bilmiyordum.

Onun da bana oynanan oyundan haberi var mıydı?

Yoksa o da benim gibi kandırılanlardan mıydı?

Yanına ulaştığımda karşısında öylece dikilyordum ne yapacağını bilmez bir şekilde. Bir süre suratıma bakıktan sonra sarılmıştı bana. Kollarım havada asılı kaldı. Bir süre sonra ben de kollarımı ona doladım. O bana sarılarak ağlarken ne yapacağımı bilmiyordum. İstemsizce dolan gözlerimdeki yaşları geri yollamak için büyük bir çaba harcadım. Ağlaması biraz hafiflediğinde kafasını hafifçe kaldırarak bana baktı. Dolu gözleri ile gözlerime bakarken benden büyük bir kuzen gibi değilde ağlayan küçük bir kız çocuğu gibi duruyordu. Çok güzel bir kız çocuğu.

"Gel odama geçelim unni. Orda konuşuruz. "Dedim. Başını salladı ve hızlıca odaya girdi. Ben de onu arkasından giderken kızlara 'sonra anlatırım' bakışı attım. Yoongi'ye de 'ilişkimizin ilk gününden olaylar çıktığı için özür dilerim. ' bakışı attım. Anladı mı bilmiyorum ama anlayışla gülümsedi. Bende ona içten bir şekilde gülümsedim ve içeri geçtim.

Bir süre sessizce oturduk. O bana baktı, ben ona. En sonunda kelimeler girdi anlaşmamıza.

"Sen bunca şeyi yaşarken yanında olamadığım için özür dilerim. Yıllardır görüşmediğimiz için benimle görüşmek istemeyeceğini düşündüm."dedi bana mahcup bakışlar atarken. Içim kan ağlarken gülümsedim.

"Önemli değil unni. Senin yanına gelmeyen bendim. Senin bir suçun yok. "Kalbim yalan söylüyorsun. En büyük suçlu o. diye haykırırken beynim kontrolu ele almış ve kalbimi susturmuştu.

"Senden kuzen olarak bir isteğim olacak. Biliyorum bunu senden istemeye hakkım yok ama lütfen. "Çaresiz bana bakarken vicdanım o ne derse yapmam için silah dayamıştı beynime.

"Dinliyorum. "

"Senden Chanyeol'u dinlemeni istiyorum. " Bu kelimeler onun ağzından çıkar çıkmaz ayağa kalktım ve odanın en köşesine gittim.

"Benim artık Chanyeol kuzenim değil. Sadece sevdiğim grubun rapçisi o kadar." Dedim. Gözlerime anlayışla bakarken vicdanım dediğini yapmam için beni zorluyordu.

"Bak dün Chanyeol yanıma geldi ve ne kadar üzgündü biliyor musun? Saatlerce bana dil döktü yanına gelip onu dinlemeni istemem için. Bende her seferinde reddettim, sana bakmaya yüzüm olmadığı için. O da bana her şeyi anlattı. Tüm yaptığı aptallıkları. Ama pişman. Cidden. Gördüm. Sen onun sana ulaşmasını engellemişsin galiba. Her konuda. Okulda, telefondan ve hayatında engellemişsin sana ulaşamadığını söyledi. Lütfen onu bir kere dinle. Benim için. Sonra istediğini yapmakta özgürsün sana karışmayacağım. "Dedi ellerimi tutarken. Omuzlarım kabulleniş ile çökerken sessizce kabul ettim. Vicdanım ve kalbim hariç her bir hücrem bu düşünceyi reddetse de vicdanım ve kalbim diğerlerine göre daha ağır basmıştı bu sefer.

"Tamam....." dedim. Yanıma gelip bana sarıldı ve teşekkür etti.

"Bu arada sormayı unuttum. Ne oldu ? Geçmiş olsun . Önemli bir şeyin var mı ?" Dedi bana bakarken. Elimi önemsiz anlamında salladım.

"Sadece ufak(!) Bir sakarlık. "Dedim. Bana son kez sarıldı ve geri çekildi.

"Her şey için teşekkürler. Geçmiş olsun ve bundan sonra daha sık konuşalım. Bu kartım. "Dedi ve neresinden çıkardığını bilmediğim bir kart uzattı bana. Kartı alıp teşekkür ettim. Vedalaştıktan sonra artık defolup gitmesi gerektiğini anlatmak için odanın kapısını açtım. Bana son kez baktıktan sonra ona bakan meraklı gözler arasından geçip gitti.