I And His Older Brother ✔️

13. Niespodziewanie spotkanie

     Następnego dnia stwierdziłam, że mam dosyć i Peg i Alka i w ogóle wszystkiego. Spałam do 11, ale dłużej słońce nie pozwoliło mi się wylegiwać. Wstałam i po prostu bez czesania włosów, bez malowania się, założyłam tylko krótkie, wytarte szorty i wepchnęłam w nie luźny t-shirt, w którym spałam.

Zeszłam na dół do kuchni i zobaczywszy syf, który zostawili wczorajszej nocy mój ojciec i jego żona po prostu odechciało mi się jeść. Wszędzie leżały puszki, kieliszki i opakowania po przekąskach, a do tego dwa krzesła leżały przewrócone na podłodze i czuć było alkohol oraz mocz. Wyciągnęłam z szafy suchą, trochę przeschniętą bułkę i wyszłam na dwór.

      Nie wiedziałam, co mam ze sobą zrobić, więc szłam przed siebie. Jakoś tak się stało, że moje nogi poniosły mnie na plażę. Słońce grzało niemiłosiernie, więc przeszłam się wzdłuż plaży i usiadłam pod palmą, pod którą często siedziałam z Alkiem. Z tego kawałka plaży przeważnie nie korzystało zbyt wielu ludzi, więc miałam czas do rozmyślań. Nie wiem jak to się stało, ale po mału miałam go dosyć. Znudził mi się. Za to Adrian...

- To ty? - nagle usłyszałam.

Zastygłam. Ten głos.

- Claryssa? - pytał się dalej.

Szybko podniosłam dłoń i pospiesznie przeczesałam nią włosy. Nadal się nie odwracałam. Chłopak usiadł obok mnie. Spojrzałam na niego kątem oka, by nie widział zbyt dużej części mojej nieumalowanej twarzy.

- Wyglądasz całkiem inaczej bez makijażu - powiedział Adrian z zaczepnym uśmieszkiem.

Lekko się zaczerwieniłam.

- Co ty tutaj robisz? - wychrypiałam.

- Szukałem cię. Chciałem z tobą porozmawiać bez obecności Alka.

Kiwnęłam tylko lekko głową. Nie mogłam wydobyć z siebie głosu.

- Claryssa... - powiedział tylko, a mnie zaparło dech w piersiach.

- Nie rób tak - szepnęłam.

- Co? - zapytał zdezorientowany.

- Nie wymawiaj tak mojego imienia - przełknęłam.

Na początku nie zrozumiał, ale po chwili dotarło do niego znaczenie moich słów i na jego twarzy pojawił się uśmiech.

- Claryssa - westchnął.