Herkese merhaba :D OKURSANIZ SEVİRİNİRİM :)9: BU YAZIYI YANİ. İşte of..Burada saçmalayacağım şey,yeni hikayem KÖTÜ KADER'e bir göz atmanız :) Belki çoğunuz Zeyker hikayesi diye bakmıyorsunuz fakat ZeyKer olduğu kadar AkMel'de olucak tabi kii.Çünkü ben AkMel yazmadan yapamam :) Ayrıca o hikayede Aksel'de Melis'te kötü olduğundan gerçekten çok ekşınlı şeyler planlıyoruum :D
Lütfeğn bi göz atında beni bu vampir hikayesi yazma sevdamdan mahrum etmeyin :D:d
Şimdiden teşekkürleer..
Ha bu arada,olaylar çok hızlı gelişiyor bu bölümdeeğ,iki okumalar :D
************
-1 ay sonra-
Gözlerimi yavaşça aralıyorum fakat yüzümün üstündeki beyaz ışık gözümü aldığından gözlerimi tamamen açmakta zorlanıyorum.Gözlerimi açmakla cebeleşirken üstümdeki kıyafete göz gezdiriyorum.Hani hastalar giydirilir ya,mavi kıyafet,ondan var ! Üstümdeki kıyafeti fark edince hemen gözlerimi açıyorum ve bir hastane odasında olduğumu fark ediyorum.Yattığım yataktan doğruluyorum ve etrafıma göz gezdiriyorum.Kaşlarımı çatıp neler olduğunu anlamaya çalışıyorum.Hatırlamaya çalışsamda sanki beynim buna izin vermiyor.Sanki uzun süredir uyuyormuşum gibi hissediyorum.Fakat yataktanda kalkmaya çalışıncada üzerime koca bir yük biniyor sanki.Ellerimi saçlarımın arasından geçirip kafamı kaşımaya başlıyorum.Üzerimde ki çarsaf gibi beyaz şeyi üzerimden atıyorum.Yataktan destek alıp ayağa kalkmaya çalışırken kapı yavaşça açılıyor.Kaşlarımı çatmış kimin geleceğini beklerken annem içeri giriyor.Beni uyanık görünce ciddi yüz ifadesinin yerini kocaman bir gülen yüz alıyor.Hızlı adımlarla yanıma gelip yatağıma oturuyor.
"Uyandı! Doktor! Kızım uyandı!" diye bağırıyor ve yüzümü avuçluyor.Annem sadece gözlerime bakıyor.Bense annemin yüzüne.Gözlerinin altındaki mor halkalar uyumadığının göstergesi olduğunu anlayabiliyorum.Kızarıklar ise ağladığının. "Melis..İyi misin bebeğim?" diye soruyor annem yanaklarımı baş parmağıyla okşarken.
"Sanırım iyiyim.Bilmiyorum.Çok tuhaf hissediyorum.Ne oldu bana?" Bakışlarımı babama yönlendiriyorum.Babam bana doğru ilerlemeye başlıyor.Bir yandan da konuşuyor.
"Boş ver aşkım kızım.Düşünme bunları." diyor bir gülümseme yollayarak.
"Ne zamandır uyuyorum?"
Sorumu duyunca annemle babam birbirine bakıyorlar.
"Boşver Melis." diye geçiştiriyor annem.
"Lütfen,söyleyin?"
"Kızım,bak.Yorma kendini konuşarak.Ben hemen doktoru çağırıyorum." diyerek babam yanımızdan ayrılıyor.Yutkunuyorum.Annem sadece yanaklarmı ve saçlarımı okşamakla meşgul oluyor.Benim ise düşündüğüm tek bir şey oluyor..
Bir kaç dakika sonra doktor gülümseyerek içeri giriyor.Aynı samimiyeti gösteremiyorum.Hızlı adımlarla içeri girip,göz kapağımı havaya kaldırıyor ve gözüme bakıyor.
"Nasıl hissediyorsun?" diyor elindeki hağıda bir şeyler karalerken.
"Bilmiyorum."
"Bu normal." diyor.
"Ne oldu bana?"
Doktor hemen annemle babama bakıyor.Annem ve babam 'hayır' bakışlarını yollarken sadece onları izliyorum.
"Ah,hadi ama !Çocuk değilim ! Bana ne olduğunu anlatın artık!" diyorum sertçe.Haklı olduğumu biliyorlar ki bir şeyler demiyorlar.
"Melis Hanım,mide kanseri geçirdiniz."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tesadüf mü Kader mi?
Romance"Seni sevmek istiyorum Aksel,seni gerçekten sevmek istiyorum.Sana güvenmek istiyorum.Seni hissetmek istiyorum.Ama nasıl yapacağı mı bilmiyorum." Aksel gülümseyerek bana karşı bir adım attı.Öne gelen saçımı kulağımın arkasına attırdıktan sonra yanağ...
