Princesses In Disguise

Chapter 49

Ice Lee on the media ^_____^

Hi readers! Hindi ko na-pub yung 3rd UD ko last week kasi masyado po akong na-excite sa pagdating ng BTS sa PH. Na-addict din po ako sa panunuod ng mga shows nila. Sorry po T_T. Team bahay lang po ako eh huhuhu.

Anyways, enjoy the UD for today! God Bless readers!

Read. Vote. Comment

-cutelittletiger18

Winter's P.O.V

Hindi kami pumasok ngayon dahil dumating sina mama sa bahay. They want us to go back to Korea for us to be safe. How can they be so sure that we're safe there? Eh kahit nga doon ay nagpapadala ng death threats ang walanghiyang Stephanie na yun!

Whoever she is, she's a demon. Napakawalang-puso niya! Nagagawa niyang saktan ang mga taong wala namang kasalanan sa kanya!

"So, ano nang gagawin natin?"

Rain asked, tinignan ko naman siya. I saw everyone sighed. Di na kami nauubusan ng problema, pagkatapos ng isa meron nanamang dumating.

"I don't know. Are we gonna go back there? For good?"

I asked. Nakayuko lang sila at tila nag-iisip ng sobrang lalim. Hindi ko na alam ang gagawin namin. Hindi kasi tamang tinatakbuhan ang mga problema. God will never give them to us if we can't overcome it.

"I don't want to leave. Ayoko ng umalis dito, kahit delikado. It's just that something is stopping me."

Sabi naman ni Snow. She then sighed again for I don't know how many times. Lunes na Lunes problema kaagad ang hinaharap namin.

"Is it something or someone?"

Autumn asked. She then stood up and walked towards her room. Sinundan namin siya at humiga kami sa kama niya. Sabay sabay kaming bumuntong hininga.

"Sino naman ang pipigil sa akin? Sa atin?"

Tanong ni Snow, hindi kami makasagot dahil hindi rin naman namin ang alam ang isasagot namin. Sino nga ba? Mayroon ba?

"Yung mga taong mahal niyo ang pumipigil sa inyo. You don't want to leave them because it's obvious that you still love them. Love is so unfair, isn't it?"

Napaupo kami ng marinig namin na nagsalita si Fretzie. Nakasandal siya sa may door frame.

"Fretz."

Tawag ko sa kanya. Hindi namin makita ang mukha niya dahil nakatingin siya sa ibang direksyon. Halatang malalim ang iniisip niya.

"Love is so unfair. Ginawa ko na ang lahat pero siya parin. Kahit anong gawin ko, hindi ko siya makalimutan. Ang unfair! Bakit kailangan pa tayong masaktan? Nagmamahal lang naman tayo, hindi ba?"

Saad niya, rinig namin ang mahihinang hikbi niya. Nilapitan namin siya at pinaupo siya sa kama ni Autumn. Hinaplos ko ang buhok niya.

"Fretz, that only means you really love him. Kahit anong gawin mo hindi mo siya makalimutan kasi mahal mo talaga siya."

Pagpapaliwanag ko, tinignan lang niya ako. Nginitian ko siya ng tipid. Alam kong mahirap ang pinagdadaanan niya. Been there, done that.

"Bakit mo siya kinalumutan? Does that mean, you didn't really loved Kuya Cloud?"

I was taken aback by her sudden question. Natigilian ako, natulala sa kawalan. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko. Hindi ko nga ba siya minahal o hindi ko lang talaga siya makalimutan?