Kar Demeti

17

Biliyor musun seni sevmek;
Okuduğum romanı bir daha okumak,
İzlediğim filmi tekrardan izlemek gibi.
Biliyorum sonunu ama yinede vazgeçemiyorum.
Ben seni severken sonumu düşünmedim elbette.
Aptalca hayal kurmak oldu tek yaptığım.
Ama bana yazıklar olsun.
Bu ilişkide en çok bana yazıklar olsun.
İlk sevdiğin kız ben olamadım.
İlk ağladığın, ilk kez çiçek aldığın,
İzlerken gözünün parladığı ilk kız olamadım ben.
Sen benim elini tuttuğum ilk erkekken ben senin hiç bir ilkin olamadım.
En kötüsü de ne biliyor musun?
Hiç bir ilkin olamadığım gibi hiçbir sonun da olamadım.
Sana yazdığım tüm şiirlerimi siliyorum teker teker.
Her satırda saplanmış gözyaşlarım duruyor.
Acılarım göz kırpıyor kelimelerin arasından.
Bir kez daha kızıyorum. Bir kez daha kinleniyorum sana.
Uçtuğum kanadımı kırdın.
Yaralıyım.
Sana gelemiyorum artık.
Zaten kaçar gibisin hep uzaksın.
Her gün artık unutacağım demekten yoruldum.
Konu sen olunca neden bu kadar zayıf ruhum.
Yaktığım bir tek şiirler değil.
Resimleride ekliyorum alevlerin arasına.
Kızdığımdan bunlar, küstüğümden değil.
Kızıyorum.
Bu kızgınlık sana değil
Bu kızgınlık bana.
Uykusuz gecelerime bu hiddet.
Aptalca hayallerime.
Seni bir gülü kurutur gibi koydum kitabımın arasına.
Kirpiklerin sarksa da sayfalara aldırmadım.
Aldırmıyorum artık gitmeyi koydum kafama.
Canım yana yana gidiyorum.
Ayaklarım açıyor, ama yinede gidiyorum.