Kar Demeti

11

Ben küçücük bir kızdım, Ellerine kalbimi bıraktığımda.
Küçükler korunup kollanmak isterler.
Belkide beni kollarsın sanmıştım.
Hani kalbime dokunup bir ömür benimsin demiştin ya ömür bitmeden terkedilmemdi beni yıkan
Büyük ah ettim ben sana.
Gitmem demiştin bana öldürmem der gibi.
Gittiğin gün can çekişmeye başladı ruhum.
Parmaklarını doladığın boynumda bıraktın can yakan izlerini.
Oysa dudaklarının izinin kalması gerekirdi.
Darmadağan ruhumun parçalarını görmüyor musun etrafta.
Ayaklarımın altından kayan canımın tutunacak bir dalı yok. Savruluyor bir boşlukta.
Cehennem bu kadar yakınken kalbimin soğukluğunu anlam veremiyorum.
Seviyorum diye bağırırken de gidişini kabullenemiyorum.
Ayaklarını çek ruhumun üstünden doğrulayım hayata.
Bir adam sevgilisinin ruhuna severek bırakır izlerini parçalayarak değil.
Bak bu oda karanlık.
Çünkü acılarıma şahit oldu burası.
Duvarların her bir yeri yumruk izlerimle dolu.
Kan damlaları süzülüyor duvardan aşağıya.
Cinayet lekesi o izler.
Öldürdüğüm hayallerimin somut izleri.
Hadi ruhum git artık istediğin yere. Bu gün azad ediyorum seni.