Kar Demeti

14 (Can yarası)

Titreyen ellerim tutundu önce kulaklarıma.
Gürültülü bir ses doldurdu yüreğimi.
Kanayan hayallerim kabuk tutmazdı artık.
Yıkılmıştı bedenim ruhumla yarışır gibi.
İşte yine aynı sahnedeydim.
Sevdiğim adamın beni yerle bir etmesini izliyordum.
Her zaman olduğu gibi aynı kelimeler dökülmüştü dudaklarından.
"sen daha iyisine layıksın"
Bu dört kelime hayallerimi alt üst etmişti benim.
Titriyordu bedenim.
Sevilmemek kötüydü.
Ama Daha kötüsü sevdiğin kişinin başkası için ölmesiydi.
Bakmadı arkasına giderken.
Belkide bakamadı.
Belkide umursamadı halimi.
Yeryüzü çekildi birden ayaklarımın altından.
Gökyüzü yıkıldı üzerime.
Yıldızlar kırıldı birer birer.
Ay bataklığa saplandı. Yitirdi parlaklığını.
Karardı etrafım.
Soluk seslerim yankı yaptı kirlenmiş kayalıklarda
Boğazıma bir düğüm yerleşti yutkunamadım.
Bir uçurumdan düştü bedenim, tutunamadım.
Seve seve ölürüm derdin senin için.
Lakin ben seni Çok sevmekten öldüm.
Can parçamdın.
Şimdi can yaram oldun.
Seni sevmenin bedeli ağırdı.
Taşıyamaz oldum altında kaldım.
Kalkmaya yoktu gücüm.
Bu yüzdende ruhum öldüm.