Όταν οι σκέψεις μπαίνουν σε λέξεις

Η Κόλαση

Μην χαρείς εσύ που θα το διαβάσεις και θα πεις πως αναγνωρίζω κάτι που δεν ξέρω πως υπάρχει. Αληγοριες ως συνήθως. Σκέφτομαι λοιπόν για άλλη μια φορά χίλια δυο πράγματα η κόλαση ένα από αυτά. Πολλές θεωρίες για το τι μπορεί να υπάρχει σε αυτό το μέρος που έχει γεννηθεί για τις αμαρτίες μου να με τιμωρήσει. Γιατί στο υποτιθέμενο δρόμο του Θεού ποτέ δεν θεώρησα πως είμαι. Η κυριότερη όμως είναι μια. Η Κόλαση είναι αυτή. Αυτό που ζω αυτή τη στιγμή. Αλλιώς δεν εξηγείται. Πως μπορεί να έχω τόσα πράγματα τόσο κοντά και να μην φτάνω τίποτα. Εσύ ένα από αυτά. Η ευτυχία τόσο κοντά μα και τόσο μακριά. Ποιος από σας μπορεί να μου πει ότι απλά δεν έχει προσαρμοστεί αφήνοντας ένα όνειρο πίσω να χαθεί που σιγοκαιει στην ψυχή σαν ανοιχτή πληγή που δεν λέει να κλείσει. Ξέρεις πως είναι εκεί. Τη νοιώθεις σε πονά αλλά ξέρεις ότι αν την αγγίξεις τα πράγματα θα είναι χειρότερα. Αλλά ναι. Αν υποθέσουμε την συνύπαρξη θεών. Τότε ναι σε μερικούς έχει δοθεί ένα δώρο από τον Θεό. Άγνοια ονομάζεται και την ξέρετε καλά. Εγώ? Τι έχω κάνει τόσο κακό? Φοβάμαι να σκεφτώ. Φοβαμαι να καταλάβω τι με έχει φέρει ως εδώ. Φοβάμαι μα δεχθώ ότι στην τελική τιμωρουμε για κάτι που έχω κάνει εγώ. Γιατί σε κάποια μορφή κόλασης ζούμε δεν μπορεί. Ποτέ ευχαριστημένοι με ότι μας δοθεί . Σε μια αιώνια αναζήτηση για κάτι που στην τελική δεν θα φανεί. Αν συμβαίνει αυτό λοιπόν. Μήπως δεν έχουμε χάσει στη ζωή? Μήπως απλα δεν είχαμε καμία ελπίδα από την αρχή?