Άλλο ένα βράδυ με ένα τσιγάρο στο στόμα. Να μην θυμάμαι ποια ήμουν πριν δέκα λεπτά. Να μην ξέρω τι θέλω για άλλη μια φορά. Αχ βράδυ τι είναι αυτό που κάνεις στην ψυχή. Ηρεμία γαλήνη ησυχία παρόλα αυτά οι σκέψεις βροχή. Αλλά δεν με πειράζει τώρα αυτή τη στιγμή. Γιατί σε δέκα λεπτά δεν θα με όπως τώρα όπως πριν. Ίσως ταξιδέψω σε μια άλλη χώρα φανταστική. Ίσως πάλι μείνω εδώ μες τη σιωπή. Τι αστείο. Για δέκα λεπτά ζούμε στην τελική. Δέκα λεπτά μόνο αυτό είναι η ζωή. Γιατί τι σημασία έχει. Ποιος με άκουσε τώρα η πριν ή μετά. Μέσα μου όλα. Ακόμα κι εσύ. Μέσα σου ζεις. Μέσα σου υπάρχεις. Προσπαθώντας να ξεπεράσεις εκείνα τα γαμημενα δέκα λεπτά που δεν θες να υπάρχεις. Ανασενω βαριά τον τελευταίο καιρό. Λες και κάθε ανάσα θέλει κόπο. Λες και κάθε σκέψη θέλει σκοπό. Δεν έχει όμως και ούτε θα βρει γιατί μέσα σε δέκα λεπτά θα έχει εξαφανιστεί.
YOU ARE READING
Όταν οι σκέψεις μπαίνουν σε λέξεις
PoetryΜικρές φιλοσοφίες που χρησιμευουν σε οσους εχουν περιεργες μερες σαν και τις δικες μου. Ισως παλι και οχι. Εσυ εισαι ο κριτης γι αυτο.