Όταν οι σκέψεις μπαίνουν σε λέξεις

Τρέλα

Δεν ξέρω πως να σταματήσω να σκέφτομαι πια και πιο συγκεκριμένα εσένα. Σου έχω δώσει τόσα ένα κομμάτι της ψυχής μου ένα από αυτά. Μόνος φόβος στην καρδιά ότι όταν όλα θα είναι καλά θα φύγεις μακριά. Γιατί δεν αξίζω κάτι παραπάνω. Απλά σπασμένα κομμάτια που ξέρω να ενώνω καλά αφήνοντας τα δικά μου αφροντιστα. Η ανασφάλεια μου με τρώει με τρελαίνει και άμα επιβεβαιωθώ δεν ξέρω πως θα συνέλθω από όλο αυτό. Όταν έχω κάνει το λάθος όλη μου η ζωή να είναι εσύ. Αλλά έχοντας ακόμα κι αυτό στο μυαλό μου τόσο πολύ που με αρρωσταίνει σε καθημερινή βάση ίσως κάθε πρωί. Δεν θα άλλαζα τίποτα. Γιατί ότι σου δίνω είναι είδη δικό σου και δεν μπορώ να κάνω αλλιώς όσο και αν η προσπάθεια που κάνω  είναι υπερανθρωπη. Ελπίζω το παραμύθι να είσαι εσύ και όχι η άρρωστη ταινία που θα μου αφήσει στίγμα μια ζωή. Γιατί αν αυτό γίνει δυστυχώς η μαγεία θα χαθεί και δεν νομίζω να ξανά δω ποτε την ζωή με την ίδια λογική.

Για το χειρότερο και το καλύτερο πράγμα που έχω νοιώσει στην ζωή.