Κοίτα με. Κοίτα με καλά. Τι βλέπεις? Με βλέπεις? Βλέπεις εμένα η αυτό που πάνω μου προβάλλεις εσύ? Πολύ θα θελα να ξερα τι σε εμένα βλέπεις. Εσύ και το κάθε εσύ. Αναρωτιέμαι σήμερα πολύ αν κάνεις βλέπει αυτό που στον εαυτό σου βλέπεις εσύ. Και ποιος είναι πιο σωστός εσύ που με χίλιες φωνές σκέφτεσαι αν δεν είσαι καθαρός. Η αυτός που με τις δικές του σε κοιτάει. Σε βλέπει κανείς ποτε? Σε βλέπεις εσύ ποτέ? Τι έχει νόημα τότε στην εικόνα τελικά. Πιο το νόημα σε αυτό που φροντίζουμε πιο πολύ σε αυτόν τον κόσμο τελικά? Σκέφτομαι όλο σκέφτομαι. Δεν καταλαβαίνω. Βλέπω άτομα. Άτομα σωστά. Τον εαυτό τους με κάποιο πρόστυχο τρόπο πάντα καταλήγουν να μισούν. Ποιος βλέπει σωστά? Ρώταω για μένα. Πάντα όμορφα λόγια και καλά. Από αυτούς που έχουν νόημα για μένα. Αλλά... Αλλά ξέρω ότι η ασχήμια πάντα υπάρχει μέσα στην ομορφιά. Ξέρω και το κρύβω όμως καλά. Τι είναι ομορφιά? Τι είναι ασχήμια.?τι καλό και τι κακό? Ποιος θέλει να βγει μπροστά και να πει εγώ τα κρίνω όλα αυτά? Κοίτα με. Κοίτα με καλά. Τι βλέπεις?
YOU ARE READING
Όταν οι σκέψεις μπαίνουν σε λέξεις
PoezjaΜικρές φιλοσοφίες που χρησιμευουν σε οσους εχουν περιεργες μερες σαν και τις δικες μου. Ισως παλι και οχι. Εσυ εισαι ο κριτης γι αυτο.
