Όταν οι σκέψεις μπαίνουν σε λέξεις

H μαχη

                         

    Μια ψυχη τοσο ζεστη μα τοσο κρυα ντυμενη. Ενα μυαλο το εξυπνο μα τοσο μπερδεμενο. Μια ζωη μεσα σε αντιθεσεις κρυμενη. Με αντιθεσεις που το μυαλο και η ψυχη δεν μπορουν να ενοθουν να λυσουν. Κοιτας και βλεπεις περα απο τη μασκα που εχεις μαθει τοσο σωστα να μου βγαζεις. Εχουμε φτιαξει εναν κοσμο στο εχω ξαναπει. Αλλα μαλλον αυτο δεν ξερεις τι θα πει. Γιατι εισαι τοσο στη μεση γιατι? Μην παλευεις να κρατηθεις στην ζωη που αλλοι εχουν επιλεξει για σενα να επικρατει. Φοβος. Φοβος. Τοσος πολυ φοβος και γιατι? Γιατι δεν εχεις μαθει η αληθεια σου να επικρατει.Μα πως μπορεις πληγωμενη μου ψυχη εσυ. Οταν ολοι σε εχουν πατησει σαν αδεσποτο σκυλι που ζηταει απεγνωσμενα να σωθει. Μην ζητιανευεις πια αγαπη. Οχι οταν ειδη την εχεις. Μην ζητας παραπανω μια αληθεια που μπορει ισως και ποτε να φανει. Η αληθεια ειναι δικια σου η ζωη η εικονα. Μερικες φορες νοιωθω πως κολλησε η βελονα. Δεν ξερω τι να κανω για σου δειξω τι θα πει. Το οτι εισαι καλα απλα διαφορετικη. Μη κρυβεσαι και παλι. Οχι μη. Η μασκα μου εχει βγει και ευθηνεσαι εσυ. Μην κρυβεσαι στις σκιες αφηνωντας το προσωπο μου εκτεθιμενο. Οχι οταν εχεις αφεθει κι εσυ. Μην φοβασαι θα ειμαι εκει. Πονα η μαχη στην οποια εχουμε μπει. Η μαχη που θα καθωρησει τι ειναι τι. Μην κρυβεσαι πληγωμενη μου ψυχη. Η αληθινη εικονα θα φανει. Και σε ρωταω εσενα που βλεπεις το ψευτικο και σε τρομαζει. Που να βρεις το αληθινο σε ενα κοσμο που μονο ψευτια προσφερει? Αλλα εσυ εισαι το αληθινο αφου αυτο μπορεις να το δεις. Βλεπεις αυτο που δεν βλεπει κανεις.Ποιος απο το ψεμα θελει οικειοθελώς να βγει? Και σε ρωταω αυτο πληγωμενη μου ψυχη. Μα πως ο κοσμος να μην ποδοπατει οτι τον τρομαζει πιο πολυ? Αυτον δηλαδη που μπορει να πει με λογια σαν βιεη βροχη ολη την αληθεια που με τα ματια του εχει δει