[9] Bizi Ayırmalarına İzin Verme

577 34 0
                                    

Elena Walker

Kardeşim, ikizim, her şeyim.. Nasıl bu duruma düşmüştük? Birbirimizin Av'ı olmuştuk..

Emma--Beni gerçekten özlemedin mi?

Elena--Bizden ne istiyorsun Emma? Neden buradayız?

Emma--Aslında hedefim sadece kurtlardı. Özellikle de Miller kurtları. Ama siz de onlara yardım ettiğiniz için buradasınız. Ayrıca sen kendi isteğinle geldin buraya

Elena--Dün gece yaşlı cadı bana Avcıların beni istediğini söyledi

Emma--Evet, ama hemen istemiyorduk. Seni almak için doğru zamanı bekliyorduk. Gerçi erken olması daha iyi oldu

Karl--Neyin peşindesin Emma? Bana ne yaptın, neden güçlerimi kullanamıyorum?

Emma--Üzgünüm, abi. Bunu yapmak zorundaydım. Özel gücümü birinin üstünde denemek zorundaydım

Elena--Özel güç mü?

Emma--Evet.. İkinci gücümü keşfettim. Safkanların gücünü alabiliyorum

Karl--Ne?! Gücümü mü aldın?

Emma--Evet. Ama malesef kullanamıyorum. Sadece alıyorum. Ama kullanmayı da öğrenirim

Elena--Sen aklını mı kaçırdın?! Kendine gel, Emma! O senin kardeşin, biz senin aileniz!

Bağırıyordum. Çünkü gerçekten sinirlenmiştim. Fazla ileri gitmişti. Sınırları zorluyordu

Emma--Aile mi? Beni yalnız bıraktınız

O da bağırmaya başladı

Emma--Düşmanlarımızla, ailemizin katiliyle birlik oldunuz

Elena--Onların da ailesi öldü!

Emma--Umrumda değil!

Elena--Sınırları zorluyorsun Emma!

Nasıl olduğunu anlamadan zincirler aniden kırıldı. Hemen ayağa kalkıp Emma'nın karşısında durdum. Diğerleri de çözülmüştü. Ayağa kalkıp öylece bize bakıyorlardı. Samantha ve Percy bana doğru hamle yapacakken onları büyüyle geri savurdum. Canım yine yanmıştı.

Elena--Ne yapmayı düşünüyorsun?! Karl'ın gücünü alınca eline ne geçti? Bizi burada tutmakla eline ne geçecek?!

Emma--Bağırmayı kes!

Odadaki lambalardan biri Emma'nın bağırmasıyla patladı. İkimizde nefes nefese kalmıştık ve birbirimize bakıyorduk. Gözlerinde öfke vardı, hırs vardı, intikam isteği vardı..

Elena--Lütfen, Emma. Geri dön. Sen bu değilsin, sen kötü biri değilsin. Bizi ayırmalarına izin verme..

Bağırmayı kesmiştim. Gerçi halim bile kalmamıştı bağırmaya

Emma--Beni bu hale siz getirdiniz, onlar getirdi

Kurtları gösterdi

Emma--Onlar yüzünden ailemiz öldü!

Gözlerinden bir damla yaş süzüldü. Benim de gözyaşlarım daha fazla dayanamayıp firar etti gözlerimden. Aynaya bakıyormuş gibiydim. Karşımda bana tıpatıp benzeyen ikizim vardı. Benim gibi üzgün, benim gibi ruhen çökmüş,benim gibi çaresiz olan ikizim..

Elena--Onların bir suçu yok. Yıllar önce olanlar yüzünden onları suçlayamazsın

Emma--Anlamıyorsun. Onlardan nefret ediyorum. Miller soyundan nefret ediyorum

Tehlikeli Hisler Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin