Tehlikeli Hisler

{34} Eski Okul

Büyük kapıdan içeri girdik. Eskiden gürültü eksik olmayan kalabalık olan okulumuz artık bomboş ve sessizdi. Burayı böyle görmek canımı acıtmıştı.

Karl--Geri dönebiliriz

Elena--Hayır,kalmak istiyorum

Ona herşeyi anlatacaktım,ama bunu yeni okulda yapamazdım. Yalnız kalmamız gerekiyordu.Bu yüzden buraya gelmiştik.

Elena--Odamı görmek istiyorum

Karl--Görmesen daha iyi olur

Elena--Görmek istiyorum

Onu dinlemeden odama doğru gitmeye başladım. Odamın bulunduğu kat berbat haldeydi. Odamın tam karşına geçtim ve hayretle baktım. Kapı yerinden sökülmüştü. Yavaş adımlarla içeri girdim. Odam savaş alanı gibiydi. Herşey kırılıp dökülmüştü. Tüm eşyalarım yerdeydi. Duvarda çatlaklar vardı. Kırık cam parçalarının üstünde kırmızı lekeler vardı

Elena--Aman tanrım..

Hayretle odamı izlerken Karl geldi

Elena--Neler oldu böyle? Bunlar kan lekesi mi?

Karl--Evet.. Kan..

Elena--Kimin kanı? Kim odamı bu hale getirdi?

Karl sessiz kaldı. Bu sessizliği beni germişti. Bunu yapabilecek kadar bana kızgın olan tek kişi olabilirdi.

Elena--Jason mı?

Gözlerim dolmuştu. Ağlamamak için kendimle savaşıyordum. Karl ise hala sessizdi

Elena--O mu yaptı? Bana bu kadar çok mu kızdı? Bu kadar çok mu yaktım canını?

Karl--Seni bulamayınca delirdi. Her yeri aramıştı,her türlü büyüye el atmıştı,güçlü cadılardan yardım almıştı,ama seni bulmayı başaramadı. İlk 1 ay boyunca her gün her yerde seni aradık. Kaçırıldığını,başına kötü bir şeyler geldiğini düşündük,ama sonra..

Elena--Sonra Veronica Gardener'in anlattıklarına inandınız

Karl--Biz inanmadık,ama kurtların içine az da olsa şüphe düştü. Jason kaçıp gitti ve 3 ay ondan haber alamadık. Döndüğünde çok değişmişti

Elena--Jacob Veronica'nın anlattıklarına inanmadığını söyledi

Karl--Onları ikna etmeyi başardık. Sarah ve Stefan da senin böyle bir şey yapmayacağına inanmıştı

Elena--Ama Davina ve Jason inanmadı..İkisi de benden nefret ediyor

Karl--Gerçeği söylemediğin sürece bu böyle olacak

Elena--Kolay değil..Gitme sebebim..Herkese anlatabileceğim bir şey değil

Yere çöküb sırtımı duvara yasladım ve ayaklarımı uzattım. Yorulmuştum..Fiziksel olarak değil,ruhen ve psikolojik olarak çökmüştüm..

Karl--Bana anlatabilirsin

Karl da yanıma oturup duvara yaslandı

Elena--Sizden ayrılmak isteyeceğim en son şey bile değildi. Mecbur kaldım.. Sizinle doğru dürüst vedalaşamadım bile. Kimseye söylemeden gitmeliydim.. İzimi kaybettirmeliydim.. Beni bulmamanız için güçlü bir saklanma büyüsü yaptım..

Karl--Neden gitmek zorunda kaldın?

Elena--Söz ver. Sana anlattıklarımı kimse bilmeyecek.. Sana anlattıklarımdan sonra muhtemelen sinirleneceksin. Söz ver,kimseden hesap sormayacaksın,her şeyi zamana bırakıp bana güvüneceksin. Söz mü?