Tehlikeli Hisler

{40} Ev

Duyduğum isim kulaklarımda defalarca yankılanıyordu... Ryan kızımın adını söylemişti...Ama nasıl?
Yataktan kalkıp odamda tur atmaya başladım. Ryan'ın dinlenmesi gerektiği için yanından ayrılmıştım,ama aklım ondaydı. Kızımı nereden biliyordu? Sakin olmalıyım. Belki de başka birinin adını söylemiştir. Dünyadaki tek Emily benim kızım değil sonuçta.

Kapı sesi ile düşüncelerimden ayrıldım. Teyzem içeri girip karşımda durdu. Uzun süre bana baktıktan sonra yaşlı gözleriyle bana sarıldı.

Elena--Teyze... Ne oldu?

Anna--Sen...sen ölmüştün...

Onu kendimden zorla ayırıp yüzüne baktım

Elena--Ben iyiyim,teyze. Bak,karşındayım,yaşıyorum.

Anna--Daha dikkatli olmalısın. Kendini daha iyi korumalısın.

Elena--Merak etme. Karl ile konuştun mu?

Anna--Evet. Düşündüğümden daha iyi geçti konuşmamız. Bize kızgın değil.

Elena--Ona her şeyi anlattım

Anna--Her şeyi mi?

Elena--Buradan gitme sebebimi biliyor. Yakında "her şeyi" öğrenecek.

Anna--Güzel... Sen iyi misin? Gergin görünüyorsun

Elena--İyiyim... Ama...

Anna--Ne oldu? Bir sorun mu var?

Sessizlik büyüsü yaptıktan sonra teyzemi yatağa oturttum ve kendim de oturup endişeyle ona baktım

Elena--Ryan... Emily'nin adını sayıkladı

Anna--Ne!?

Elena--Sence onu tanıyor mu?

Anna--Bu mümkün mü?

Elena--Bilmiyorum... Korkuyorum.

Anna--Endişelenme. Sonuçta yabancı biri ya da kötü biri değil. Eğer biliyorsa bile korkmanı gerektirecek bir şey olduğunu sanmıyorum.

Elena--Umarım dediğin gibidir...

Anna--İnan bana,öyle. Şimdi sen biraz dinlen. Uzun bir gün geçirdin. Yarın görüşürüz. İyi geceler

Elena--İyi geceler

Teyzem yanağımı öptükten sonra odadan çıktı. Ben de yatağıma uzandım. Kafamdaki sorularla uyumam nasıl mümkün olabilir ki? Bu gün yaşadıklarımdan sonra nasıl uyuyabilirim ki?

Kapı sesiyle yattığım yerden kalkıp oturur pozisyona geçtim. İki kez çaldıktan sonra kapıyı açan kişi Karl oldu.

Karl--Gelebilir miyim?

Elena--Tabii,gel.

Gelip karşıma oturdu.

Karl--İyi olduğuna emin olmak istedim

Elena--İyiyim,merak etme.

Karl--Bu gün olanlar hepimiz için çok zordu. Üçümüz de neredeyse ölüyorduk. Gerçi sen fiziksel olarak öldün,ama neyse ki geri döndün.

Elena--Haklısın. Yeniden dirilmek çok garip.

Karl--Hatırlıyor musun? Her şeyi?

Elena--Evet

Karl--Yani,gerçekten onları gördün mü?

Elena--Evet... İkisi de karşımdaydı...