Tehlikeli Hisler

{37} Fırtına

Karanlıktan aydınlığa çıkmak için çabalıyordum. Fakat gözlerimi ne zaman açmaya çalışsam yüzüme vuran ışık yüzünden açamıyordum. Gözlerimi kırpıştırarak yüzümü başka bir tarafa çevirmeye çalıştım,ama boynumu tutan el yüzünden dönemiyordum

--Uyanıyor!

Kadın sesi kulaklarımda yankılanırken gözlerimi tekrar açmaya çalıştım. Bu sefer görüş alanıma parlak ışık değil,bir kadın yüzü girmişti.

--Elena,beni duyuyor musun?

Bulunduğum durumu anlamaya çalışıyordum. Gözlerimi tamamen açıp etrafa baktım. Görüş alanıma giren diğer bir kişi Jason oldu. Gözlerinde gördüğüm endişe ve korku beni şaşırtmıştı. Benim için endişelenmişmiydi?

Bakışlarımı tavana yönelttim. Eski olan tavan hafızamı tazelemişti adeta. Sonunda nerede olduğumu hatırlamıştım.

--İyi misin?

Şifacı kadının endişeli sesine sonunda cevab vermiştim

Elena--İyiyim..

Yavaşca yattığım yerden doğruldum. Bu sırada Jason başımı tutan elini hızla çekmiş ve benden uzaklaşmıştı.

Beyaz bir örtünün üstünde-yerdeydim. Yanımda bir kaç tane kanlı bez parçası vardı

Elena--Ne oldu?

--Bayıldın. Ne olduğunu biz de anlamadık. Hastalığa yakalandığını sandık,ama sonra burnundan kan gelmeye başladı. Bu hastalığın belirtisi değildi bu yüzden rahatladık,ama neden bayıldığını anlamadık. Kanı zor durdurdum.

Elena--Ne olduğunu ben de anlamadım. Birden başım döndü.

Şifacı ayağa kalkıp elini bana uzattı. Elini tutup yerden kalktım. Aniden kalkınca biraz sendeledim. Şifacı kolumdan tutup dengede kalmama yardım etti

--Şimdi nasılsın?

Elena--Daha iyiyim..

Aniden yükselen inilti sesiyle dikkatimizi Ryan'a yönelttik. Uyanmıştı ve yine aynı şekilde acı çekiyordu.

Şifacı hemen beni bırakıp onun yanına gitti. Aniden beni bıraktığı için yine dengemi kaybettim. Geriye doğru sendelerken belimi tutan el sayesinde dengemi sağlayabilmiştim. Korku ve endişeyle arkama baktım. Jason yüzüme bile bakmıyordu,ama beni tutuyordu. Gözlerindeki endişe ve korku yok olmuş,yerine yine soğuk bakışlar gelmişti. Ryan'a bakarken bile en ufak bir duygu yoktu gözlerinde.

Ryan tekrar uykuya dalarken şifacı yüzündeki acı ifadeyle bize baktı

--Daha ne kadar dayanır bilmiyorum.. Bir an önce tedaviyi bulmanız gerekiyor

Jason--Yarım saat içinde yola çıkacağız.

--Elena,sen gidebilecek misin?

Elena--Evet. İyiyim..

Jason'dan uzaklaştım. Artık daha iyiydim. Başım dönmüyordu ve ayakta durmakta zorlanmıyordum.

--Gidin o zaman. Ben buradayım,merak etmeyin

Elena--Teşekkür ederim,....

--Martha.. Adım,Martha

Elena--Teşekkür ederim,Martha

Martha--Bu benim görevim

Jason--Gidelim

Jason klubeden çıktı. Son bir kez Ryan'a baktıktan sonra ben de arkasından çıktım. Ryan gittikçe kötüleşiyordu. Tedaviyi hemen bulmak zorundaydık.