ဖုန္း screen ေပၚမွ ရိတ္ခနဲ ရိတ္ခနဲ မၾကာခဏဆိုသလို ေတြ႔ရတဲ့ အရိပ္ရယ္ေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ အာရံုက Game ဆီမေရာက္ေတာ့။ စိတ္ရႈတ္စြာ ကြ်တ္ခနဲ တစ္ခ်က္ စုတ္သတ္လိုက္ရင္း... Game ကို pause လုပ္လိုက္သည္။
"ဂ်ာၾကီး... မ်က္စိေတြကိုေနာက္ေေနတာပဲ။ ျငိမ္ျငိမ္ေလးလည္းေနပါဦးလားဗ်ာ"
ေကာင္းကင္ေျပာလိုက္မိတာ မွားသြားျပီထင္... အခုမွ အားကိုးေတြ႔သလိုမ်ိဳး ဂ်ာၾကီးက သူ႔ဆီေျပးလာေလေတာ့...။
"ေကာင္းကင္ေရ... မင္းနဲ႔ တဲြရိုက္မယ့္ Model က အခုထိေရာက္မလာေသးဘူးကြ။ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ"
ေကင္းကင္ အက်င့္အတိုင္း အဲ့ေတာ့ ဆိုသည့္သေဘာႏွင့္ မ်က္ခံုးတစ္ဖက္ ပင့္လိုက္ကာ နာရီကို ၾကည့္္လိုက္သည္။ 1 နာရီေတာင္ေက်ာ္သြားျပီပဲ။ ၁၂ ခဲြတည္းက ႐ိုက္ကြင္းစမယ့္ ကိစၥကို နာရီဝက္ေတာင္ေက်ာ္ေနျပီေလ။
"agency အသစ္ကမွတ္လား အဲ့ model က"
"ဟုတ္တယ္ Hlaing ဆိုလားပဲ။ အခ်ိန္ကိုမေလးစားဘူး...။ အဲ့လိုအသစ္ေတြက ေျပာရဆိုရေတာ္ေတာ္ခက္တာ"
"အျပင္ေလးဘာေလးထြက္ၾကည့္လိုက္ပါလားဂ်ာႀကီး။ ေနရာေပ်ာက္ေနလို႔လည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့"
"ဒီေလာက္႐ိုက္ကြင္း႐ွိမွန္းအသိသာႀကီးကို ေပ်ာက္စရာလားကြာ။ ေအး...ေအး ငါသြားၾကည့္လိုက္မယ္"
ဘယ္ေလာက္ပဲအသစ္ျဖစ္ျဖစ္ နာရီ၀က္ေက်ာ္ေလာက္ႀကီးေတာ့ ေနာက္က်မေနသင့္ဘူးထင္သည္။ ေကာင္းကင္တို႔ debut လုပ္တဲ့ အသစ္ဘ၀တုန္းက ေနာက္က်ဖို႔မေျပာႏွင့္ ေတာ္ေတ္ာ့ကိုႀကိဳးစားခဲ့ရတာ။ ေရာက္လာရင္ေတာ့ senior ပီသစြာ နည္းနည္းေတာ့ ပါ၀ါျပဦးမွပါေလ...။ ဒါမွ အလုပ္ကို တန္ဖိုးထားတတ္မွာ။
အျပင္ထြက္ ၾကည့္သည့္ ဂ်ာၾကီး ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ေကာင္းကင္ လွမ္းၾကည့္မိသည္။
"ေရာက္လာျပီ... ဒီမွာ အေ႔ရွမွာေရာက္ေနတာကို ဝင္မလာပဲနဲ႔ ထိုင္ေနလို႔ ငါသြားေခၚလာတာ"
YOU ARE READING
🌹🌻Boys Over Flowers🌺🌷(Myanmar)
Fiksi RemajaBoys over Flowers(F-4) is in Myanmar now.....
