Love Warning❗ [COMPLETED]

Chapter 59 (The return)

                                  Chapter 59

Third Hunter's POV

"Its been a while. Sorry ngayon lang ulit kita nadalaw." sabi ko at hinaplos ang kanyang lapida sabay lapag nang paborito nyang flowers.

Agad na tumulo ang luha ko everytime maa-alala ko yung happy moments namin together.

How I really wish I could turn back time nung andito pa sya. Gustong gusto kong mag thank you sa kanya sa lahat lahat. For making me happy,for loving me unconditionally and showing me what the world was.

Sobrang laki ng naging parte nya sa buhay ko kahit alam kong panandalian lang yun. I never thought that life turn back like this. Hindi ko alam na sya na masasabi kong akin ay hindi pala. Na kukunin din pala sya sakin. Pero sobrang nagpapasalamat ako kasi kahit sa maikling panahon napasaya at pinaramdam nya sakin ang isang walang kapantay na pagmamahal..

Sobrang miss ko yung mga ngiti nya sakin. Yung pag-aalaga nya.

I smiled when I remember the last words she said to me. That she really loves me so much. That I should be happy even if shes gone. That no matter what happened I should get my life going.

F*ck that sickness! Bakit kasi kailangan magkasakit pa sya! Bakit kailangan maaga syang kunin sakin.? But I get it! Theres no permanent in the world. Na hiram lang natin ang lahat. Even our lifes.

But, DAMN! I miss her so much! Kahit na matagal tagal na panahon na syang nawala pero sa puso ko ay di ko parin sya nakakalimutan. Kung sana andito lang sya sa ganitong panahon na gusto ko nang makakayakap at mapagsasabihan ng nararamdaman ko pero,yeah I know it was impossible. Dahil wala na sya at di ko na sya maibabalik pa.

Kahit sino pa ang pumalit sa kanya. Kahit sino pa ang pilit na ginagaya sya wala paring makakapantay sa kanya. Shes the only one. Shes the best.

"I-iho! Okay ka lang ba ?" I immediately wiped my tears when one of the maintenance person here in the cemetary approach me.

Naka sumbrero sya at may dalang walis. Napatayo ako sa aking pagkakaluhod sa damuhan at hinarap sya.

"Ahh..Y-yeah. Im okay." sagot ko agad.

"Sigurado ba kayo? Kanina pa kasi kita napapansing umiiyak." nakita ko sa itsura nya ang pag-aalala at simpatya.

"Miss na miss mo na siguro sya ano?" sabi pa nya at tumingin sa puntod.

Mapait akong napangiti at tumango.

"Yeah. So much." i answered then look on her grave.

"Naiintindihan ko ang nararamdaman mo Iho. Pero dapat nating tanggapin na walang permaninte sa mundo. Wala talagang poreber." gusto kong matawa sa pagka bigkas nya ng Forever pero bahagya lang akong ngumiti.

"Yeah..I know that. Nanghihinayang lang ako, kasi nung buhay pa sya ay di ko nasabi sa kanya kung gaano ko sya kamahal at kung gaano ako ka swerte sa kanya." sabi ko. I just feel comfortable on him na magkwento.

"Alam kong alam nya na yun iho. Alam kong naririnig at nakikita ka nya mula sa taas." sabi nya at malapad na ngumiti sakin.

Napangiti na din ako at tumingala sa langit.
Parang nag form yung clowds nang mukha nya at naka ngiti sakin.

"Mukhang tama po ang sinabi nyo Manong--Huh? Where did he go?" napalingon ako sa paligid pero di ko na sya nakita pa.

Napakunot noo lang ako at napa tingin ulit sa puntod nya at lumuhod.

Hinaplos ko yung pangalang naka in grave sa lapida nya.

"Third Hunter Collins! Haist! Andito ka lang pala! Kanina kapa namin hinahanap kung saan saan na kami nag susu-suot. Male-late na tayo uy!" napalingon ako sa sumigaw na yun. Its Andrea. Yeah, Andrea Mitch Clarion. Naka sakay sila sa isang Van at naka hinto malapit sa direksyun ko.