And oh... This is a sad story...
About a girl who wanted to be loved.
And Death who just wanted to destroy someone.
Or at least this is what these two lines say.
+++
"Μόλις είπε την ιστορία μας στενάχωρη; "
Τον κοίταξα και εκείνος απλά αναστένα...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"
Νομίζω πρέπει να προσπαθήσεις λίγο περισσότερο. "
Μου ψιθύρισε η Βανέσα τάχα διακριτικά κοιτώντας τον γυμναστή.
Αν προσπαθήσω εδώ λίγο περισσότερο τότε οι γιατροί στο νοσοκομείο θα χρειαστεί να προσπαθήσουν το διπλάσιο για να με σώσουν από την πνευμονία.
" Βλέπει; "
Την ρώτησα καθώς είχα το κεφάλι μου σκυμμένο προσποιούμενη ότι έπαιρνα βαθιές ανάσες.
" Εμ... Νομίζω. Δεν καταλαβαίνει κάνεις εύκολα προς τα που κοιτάει αυτό το... Βαθύ βλέμμα με όλο αυτό το μαλλί μπροστά. Στα αλήθεια τώρα πότε ήταν η τελευταία φορά που πήγε στο κομμωτήριο; "
Μούγκρισα καθώς αυτήν την στιγμή το συγκεκριμένο θέμα ήταν το τελευταίο που με ενδιέφερε.
Προέτρεχε το σχέδιο μου για να γλυτώσω το παραπάνω τρέξιμο.
" Πόσους γύρους χάσαμε; "
Η Βανέσα δεν απάντησε για λίγο. Μάλλον αφαιρέθηκε να βλέπει τα αγόρια της τάξης πάλι.
" Βανέσα! "
" Τι έγινε; "
Είπε λες και είχε βγει από λήθαργο.
" Πόσους γύρους χάσαμε; "
Επανέλαβα καθώς άρχισα να σκέφτομαι πως αν καθόμουν έτσι για λίγο ακόμα θα με έπιανε η μέση μου.
Αναρωτιέμαι ποιος έξυπνος υποστήριξε πως αν στηρίξεις τα χέρια στα γόνατα και αρχίσεις να παίρνεις βαθιές ανάσες η αναπνοή σου θα πάει ξανά στο κανονικό της.
Εγώ κανονική την είχα και από πριν αλλά τώρα θα την χάσω μόλις σηκωθώ, από το πιάσιμο.
"Το πολύ δύο. "
Αποκρίθηκε η Βανέσα.
Ωραία. Οπότε μένει να κάνουν άλλον έναν και μετά υποτίθεται ότι πάμε για παιχνίδι βόλεϋ. Ή μάλλον πάνε γιατί εγώ δεν παίζω τίποτα.
