Dear diary,
I think I'm in trouble. Again.
Γυρνώντας με τον αδελφό μου πίσω στο σπίτι άρχισα να συνειδητοποιώ τι ακριβώς υπόθηκε λίγο πριν στο κολυμβητήριο.
Η Βανέσα τόσον καιρό μου έκρυβε την μισή ζωή της. Σε εμένα. Την υποτειθέμενη καλύτερη της φίλη.
Κατά κάποιον τρόπο την καταλάβαινα. Για ποιον λόγω να με έβαζε στους μπελάδες που προφανώς έβαλε τον εαυτό της;
Ο Τζον έμεινε σιωπηλός καθ' όλη την διάρκεια της επιστροφής μας προς το σπίτι λες και κάτι πήγαινε στραβά.
"Όλα καλά;"
Τον ρώτησα λίγο πριν χαθεί μια για πάντα στο δωμάτιο του. Εκείνος γύρισε και με κοίταξε συνοφρυωμένος. Ήξερα τον Τζον, κάτι τον ενοχλούσε.
"Μην ανυσηχείς Ολ."
Αποκρίθηκε απλά με ένα μικρό χαμόγελο και χάθηκε πίσω από την πόρτα της κρεβατοκάμαρας του.
Ναι, μην ανυσηχείς Ολ απλά είμαι χάλια και φαίνεται από χιλιόμετρα ότι κάτι μου συνέβη.
Τον ειρωνεύτικα από μέσα μου αλλά δεν έκανα τον κόπο να πάω να τον πιέσω μέχρι να μου πει. Αν ήταν θα το μοιραζόταν μαζί μου από μόνος του.
Με αργά και βαριεστημένα βήματα μπήκα στο δικό μου δωμάτιο όπου βρήκα μια πολύ ωραία έκπληξη.
"Κάποιες φορές αναρωτιέμαι αν κατασκηνώνεις εδώ όλη την ώρα."
Ο Θάνατος που για μια ακόμα φορά σήμερα ήταν στο δωμάτιο μου, μου έριξε μια ανύσηχη ματιά. Πολύ διαφορετική από όλες τις προηγούμενες.
"Ολίβια χρειάζομαι την βοήθεια σου."
Αυτή ήταν η χειρότερη πρόταση που θα μπορούσα να ακούσω τώρα.
Μετά από το έχουμε μπάμιες για φαγητό και το ο γυμναστής σε θέλει για αμυντικό.
"Για ποιο πράγμα;"
BẠN ĐANG ĐỌC
The King Of The Dead #READINT2017 #WSA17
Viễn tưởngAnd oh... This is a sad story... About a girl who wanted to be loved. And Death who just wanted to destroy someone. Or at least this is what these two lines say. +++ "Μόλις είπε την ιστορία μας στενάχωρη; " Τον κοίταξα και εκείνος απλά αναστένα...