And oh... This is a sad story...
About a girl who wanted to be loved.
And Death who just wanted to destroy someone.
Or at least this is what these two lines say.
+++
"Μόλις είπε την ιστορία μας στενάχωρη; "
Τον κοίταξα και εκείνος απλά αναστένα...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Character profile: Lio
Θα έρθουν και τα υπόλοιπα... Κάποτε:(
Για την ακρίβεια επόμενο char. prof. μπορεί να μπει και στο επόμενο κεφάλαιο.
Δεν είμαι σίγουρη ακόμα :')
Τέλος πάντων σε αυτό του Λιο ποιο από τα σχέδια σας άρεσε πιο πολύ; :)
(βέβαια αυτό είναι μόνο το anime style, αργότερα μπορεί αν κάνω και άλλα)
Σχολίαστε και ψηφίστε αν σας άρεσε το κεφάλαιο 🙏
Σι για
+++
"Είναι μακριά ακόμα;"
Ρώτησα κοιτώντας έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου. Ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος και κατά κάποιον τρόπο αυτό μου έδινε την ελπίδα ότι θα ξεκινούσε να βρέχει τόσο που δεν θα μπορούσαμε να βγούμε από το αυτοκίνητο για να μπούμε μέσα να πάρουμε την θεία.
" Όχι. "
Απάντησε μονολεκτικά ο Τζον. Για κάποιον παράξενο λόγω σήμερα οδηγούσε πιο γρήγορα από ότι συνήθως. Όπως επίσης ήταν και περισσότερο σιωπηλός.
" Τι έχεις εσύ; "
Τον παρατηρούσα συνοφρυωμένη καθώς εκείνος έσφιγγε το τιμόνι τόσο που οι αρθρώσεις των δαχτύλων του είχαν ασπρίσει.
" Τίποτα που θα έπρεπε να σε απασχολεί. "
Αποκρίθηκε αδιάφορα.
Άρχισα να χτυπάω το πόδι μου νευρικά καθώς σκεφτόμουν αν θα ήταν καλό να τον πιέσω να μου πει.
" Μπαίνεις ή μπαίνω; "
Ξαφνιασμένη γύρισα το βλέμμα μου μπροστά μας. Το μεγάλο καινούργιο πλέον κτίριο του ψυχιατρείου της πόλης στέκονταν τρομακτικό πίσω από το παράθυρο του παμπρίζ.
" Μπαίνουμε."
Αποφάσισα βιαστικά θέλοντας να τελειώνω όσο πιο γρήγορα γινόταν.
