The King Of The Dead #READINT2017 #WSA17

Κεφάλαιο 26

Θυμάστε που η Βανέσα είχε πει στην Ολ να μην πάει μόνη της ΠΟΤΈ στο D. S. M.;

Ε, θα το κάνει :)

Επίσης,

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΘΆΝΑΤΟΟ

Κάπως...

Στο επόμενο θα έχει περισσότερο :')

Επίσης στο επόμενο επιτέλους θα έχω την ευκαιρία να γράψω και για αυτό που μου ζήτησε μια από εσάς :)

Ελπίζω  να το θυμάσαι γιατί εγώ δεν το ξέχασα :) 😈

Συγγνώμη που έχω αργήσει τόσο να το βάλω :(

+++

Αν και δεν  πάτησα το πόδι μου στο σχολείο σήμερα, η μέρα μου βγήκε πιο παράξενη από ότι συνήθως.

Μόλις άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου ευχήθηκα σιωπηλά να έβρισκα μέσα τον Θάνατο, όπως και την προηγούμενη φορά.

Μόνο που δεν συνέβη αυτό. Αντίθετα η κρεβατοκάμαρα μου ήταν τελείως μοναχική.

Αναστενάζοντας στάθηκα όρθια στην μέση του δωματίου χωρίς να ξέρω τι να κάνω. Κανονικά θα πήγαινα για ύπνο μιας που αύριο δεν θα μπορούσα να γλυτώσω από το σχολείο.

Αλλά από την άλλη... Απλά δεν μπορούσα να το κάνω αυτό. Ίσως αν έβρισκα τον Θάνατο... Να τον έπειθα να κάνει κάτι για να μην βγει τουλάχιστον το όνομα μου στην φόρα.

Δεν ήθελα να φανταστώ τι θα γινόταν αν υπερφυσικά όντα άρχιζαν να με ψάχνουν.

Ξεροκατάπια καθώς έριχνα μια στιγμιαία ματιά στο γραφείο μου παρατηρώντας το μικρό σκουρόχρωμο κουτάκι που είχα  αφήσει  εκεί πάνω εδώ και κάτι  ώρες.

Αναρωτιέμαι τι να ήταν τελικά, μιας που δεν πρόλαβα να το ανοίξω ούτε πριν φύγω αλλά ούτε και όταν μου το έδωσε ο Θάνατος.

Σκεπτική το έπιασα στα χέρια μου απαλά. Το κουτί ήταν μικρό και μαύρο, κάτι αρκετά ασυνήθιστο για τον Θάνατο.

Άραγε όταν το έπαιρνε νόμιζε ότι ήταν άσπρο;

Κούνησα το κεφάλι μου για να επιστρέψω τις σκέψεις μου στο δώρο.

Πενήντα τις εκατό ήταν κόσμημα, αλλά όσο το σκεφτόμουν αυτό απλά δεν μπορούσα να το πιστέψω.

Εννοώ, μου το έδωσε ο Θάνατος. Πως θα ήταν ποτέ  δυνατόν να ήταν κάτι τόσο συνηθισμένο;

Συνοφρυωμένη έπιασα τις άκρες του και το άνοιξα απότομα κοιτώντας στιγμιαία αλλού.