Tuzlu Aşk

Bonusları Aldatmayın

- şimdi ne yapıyoruz ?

- bizim işimiz bitti artık gerisi onlarda. Yesinler birbirlerini. Çok kısa bir süre sonra haberleri gelir bana

Olacakları bende çok merak ediyordum. Bonus yinede güçlü kızdı. Ben üzüleceğime başkası üzülsün kafasındaydı. Ben olsam evde milli battaniyemizin altında salya sümük ağlıyor olurdum. Ama Ceren gibi olmayı isterdim. Kim ne hakediyorsa öyle davranıyordu ne eksik ne fazla. '' Bana taş atana gül atamam salak değilim'' diyordu. Ne kadar doğru bu anlayış bilmiyorum ama yanlışta olsa mutlu olmayı beceriyordu. Önemli olanda bu olmalı.

Sesi oldukça enerjik ve mutlu bir şekilde '' Marmaris'i gezelim beybiii'' dedi. Gözlerinin içi gülüyordu. Şu Ceren değişik birisi ama seviyorum hatunu. Para şu an bizim için önemliydi,öğrenciydik sonuçta. O yüzden sahilde biraz yürüyüp orta pahalılıkta bir mekana oturduk. Çayımızı,sıcak çikolatamızı denize karşı içerken telefondan biletlere baktık. Akşam üstü 17.00 de olan otobüs bizim için uygundu, eve rahat rahat konferanstan dönüyor gibi dönebilirdik. Otobüsümüze daha 4 saat vardı mekandan kalkıp Marmaris kalesine geçtik.

Marmaris kalesi tek kelime ile harika bir tarihi yapıydı. Burası 1522'de Rodos seferi sırasında Kanuni Sultan Süleyman tarafından yapılmış. 1991 yılından itibaren ise müze olarak faaliyet göstermekteymiş. Müzeyi gezip dışarıya çıkınca Marmaris kalesinin önünde günün anısına Ceren ile selfie çekildik. O sırada Ceren'in telefonu çaldı. Panikle '' Koray arıyor'' dedi. Ben bile heyecanlanmıştım kesin anlamıştı arabasını çizenlerin biz olduğunu. Telefonu açtı ve sesi hoparlöre verdi.

- Ne var ?

- Arabamı sen mi çizdin lan nerdesin sen ??

Koray resmen kükrüyordu. Delirmiş çileden çıkmıştı. Acaba bizi gören var mıdır ya? Şu şehirden sağ salim gitsek ya..

- Hoşt Koray hoşttt! Her başına geleni benden mi bileceksin? Oh iyi olmuş beter ol. Kim yaptıysa ellerine kollarına sağlık.

Koray'ın cevap vermesine fırsat vermeden telefonu yüzüne kapattı bonus. '' Gördün mü delirmiş pislik'' dedi sevinçten tepinerek.

- Daha dur aldatıldığını görünce bakalım ne yapacak

- Kafayı yicek kafayı. Anlasın nasıl oluyormuş arkadan kazık atmak.

- Eeee peki arkadaşın ne zaman söyleyecek Görkem ile üvey kardeşinin o gece dükkana beraber girdiklerini.

- İşte  benim kankam Görkem'in de eski sevgilisi oto serviste sekreter. Koray bugün kesin oraya gider. Çünkü arabasının bakımını hep orada yaptırır. Orada verecek ayarı buna. Sonra geç karşılarına izle filmi işte. Muhtemelen bugün öğrenir, haberi gelir zaten.

Marmaris'in çarşısında gezerken vitrinde gördüğüm ayakkabıya aşık oldum diyebilirim. Bana neler oluyor ? Ben ve ayakkabıya aşık olmak. Ceren ile birlikte içeriye girip ayakkabıya baktık. O da çok beğendi ben ise bayıldım. Hemen 37 numarasını istedik ve denedim. Yalnız ben bununla nasıl yürüyeceğim ? Hayatımda ben hiç bu şekilde topuklu giymedim ki. Sanki topuğuma çivi batıyordu bu nedir ya? 

- Ay yok ben almayacağım vazgeçtim,evden bir şeyler uydururum.

- Kızım saçmalama evden ne uyduracaksın? Converse mi giyeceksin bot mu giyeceksin ne giyeceksin? Ayakkabı çok güzel aptallık etme al hadi.

- Ama yürüyemiyorum rezil olurum.

- Olmazsın al şunu evde giyersin cumartesiye kadar alışırsın.

Çok sevmiştim ayakkabıyı hemde fiyatı da uygundu. Ceren beni iktire kaktıra kasaya doğru götürdü. Çantamdan çıkardığım annemin kredi kartı ile ödeme yapacaktım. Annem kredi kartının birini hep bana verirdi yanımda bulunması için, ne olur ne olmaz diye. 

- O zaman ben hazırım cumartesi gecesine. Sadece ayakkabım eksikti onu da aldım şimdi.

- Bok hazırsın Melis. Şu saçına bak önce.

Böyle bir tepkiyi hiç beklemiyordum. Afallayarak  ''Nasıl yani ne var saçımda?'' dedim.

- İşte bir şey yok. Çok sıradansın Melis yani. Cumartesi günü kuaföre erken gidelim icabına bakalım senin.

Hiç cevap vermedim. İnsanlar dikkat çekmek zorunda mı? Sıradan olmak kötü bir şey mi? Modaya ayak uydurmamak, herkesin sevdiğini sevmemek,herkesleşmemek neden bu kadar kötü ? Ne kadar dirensek de hepimizin sonu herkesleşmek. Çünkü onlara benzemezsek dışlanıyoruz ve yalnızlaşıyoruz. ve kimse sonsuza kadar yalnız kalmak istemez. Ben bile..

Ceren'in ıslık çalan whatsapp bildirim sesini duyunca birbirimize baktık. Acaba bugün olanlar ile mi ilgili diye. Ceren whatsapp bildirimini açtı ve mesaj sekreter kız arkadaşından gelmişti. Bir fotoğraftı bu. Koray'ın çizikler içindeki arabasının fotoğrafının altına ''işlem tamam,keyfini çıkar iyi seyirler;) '' yazmıştı.

Biz de karşılığında '' ne tepki verdi söyledin mi beraber gördüm diye''yazdık.

Yanlış anlama ama geçen gece Görkem ile seninkini dükkana girerken gördüm fazla yakınlardı bence biraz gözünü aç dedim. kelimenin tam anlamıyla çıldırdı. Öyle bişe olamaz saçmalama cart curt dedi ama lafta. Hemen çıktı gitti muhtemelen Görkem'in dükkanına gitmiştir. Yeni gelişmeler olunca haberin olacak bebeğim;)

Görünüşe göre her şey yolundaydı ve buradan uzamanın vakti gelmişti. Zaten otobüste bir saat içinde kalkacaktı otogarın yolunu tuttuk ve ben peronda beklerken Ceren de ödünç aldığı arabayı vermeye gitti.  Gün beni o kadar yormuştu ki her an uyuyabilirdim. En son otobüsün perona yaklaştığını gördüm kendimi içeri atıp yerleşir yerleşmez uyumuşum. Otobüsün ara ara sendelemesi ile uyanıp kendime geliyordum ama onda da gözümü açacak kuvveti kendimde bulamıyordum. İzmir'e varınca evimi,yatağımı hayal ederek zorla kalktım yerimden. Ceren'in kolunda sürüne sürüne otobüsün merdivenlerinden inerken bir de baktım ki karşımda ''canım anam''.