FENOMEN - anonim

1. Bölüm - 16

"Hay sevgine sıçayım baba, kalbinize sıçayım ya!" Söylene söylene banktan doğrulurken ağrıyan yanlarımı ovalamakla meşguldüm. Kaşlarımı çatmış bir şekilde çantamı koluma takarak ilerlemeye başladım. Sert bir cüsseye çarptığımda küfrederek geri çekildim. Babamın gözlerinde kendi yansımamı gördüğümde yanından geçmek için hareketlendim.

"Baya edepsiz bir kız olmuşsun bir günde." dedi, yorgundu.

Gözlerin içine baygın baygın baktım. "Edebi Açelya'ya öğretirsin artık." 

Suratında sıkılmış bir ifade oluştu. "Onlar hakkında bilmediğin onca şey var."

Sırıttım. "Onlar hakkında bilmek dahi istemediğim onca şey var." 

Yanından tekrar geçmek için hareketlendiğimde yine durdurup bir elini enseme attı. At gibi boyu olduğundan beni kolayca göğsüne gömdü. Dudaklarını saçlarımın üzerinde gezdirip durdu. Ağlamamak için kendimi kasıyordum. Kafamı sertçe göğsüne vurdum ardı ardına. Durdurmadı.

"Annemi seviyorsun sen!" diye bağırdım boğuk çıkan sesimle. "Annemi seviyorsun baba, annemi, annemi!"

"Anneni seviyorum, çok seviyorum." Ensemden aşağı akan sıvının onun gözyaşı olduğunu biliyordum. Kafamı bir kere daha vurdum göğsüne, tam kalbinin eşiğine. "Anneni hep seveceğim, onu hep seveceğim."

"Neden onlar var o zaman?" diye sordum burnumu çekerek. Cebinden mendil çıkarıp burnumu sildi. "Söylesene baba!"

"Çünkü kimsesizler." Diye mırıldandı, "Kaç aydır ben bakıyorum ikisine de. Küçük bir evleri var fakat mahallelerinde sayko herif çok. Benden yardım istediler. Anlamıyor musun? İki kadını nasıl zor durumda bırakabilirdim?" 

"Bana neden söylemedin onlara baktığını?"

"Bilmiyorum," diye fısıldadı, "kahretsin bilmiyorum."

"Baba..." 

"Korkuyorum anlıyor musun?!" diye bağırarak geriye çekildi. "Anneni unutmaktan korkuyorum, ondan bir gün vazgeçerim diye çok korkuyorum ama Sevgi'yi görünce değişik hissediyorum." Elini kalbine götürdü. "Tam şurası onu gördüğümde hızlı hızlı atıyor ama aklıma annen gelince yanıyor." Acı çekiyordu.

Kollarından tutup kendimi ona ittim ve inleyerek ona sarıldım. Onu seviyordum. Ne olursa olsun babamdı ve onu gerçekten çok seviyordum. "Onu seviyorsun baba." diye fısıldadım. "Onu gerçekten seviyorsun." 

Babam saçlarıma bir öpücük kondurdu. "Anneni de seviyorum," dedi, "iki kadını aynı anda sevemem." 

Başımı iki yana salladım. "Sen annemi öldürmüşsün," dedim, "tam burada." Elimi kalbine götürdüm. Babam sıkıntılı bir nefes verdi. Beni kendinden ayırıp gözlerimi sildi. Alnıma uzun bir öpücük bıraktı. 

"Anneni sevmiyorsam eğer yaptığım en büyük aptallıktır. Beni o büyüttü, o sevgiyi öğretti, sevmemi sağladı ama şimdi bu kalbin başkası için atması bana aptalca geliyor. Tek sorun sevmesine engel olamamam."

"Baba, Sevgi'yi bırakma." Diye fısıldayarak arkamı döndüm. "Onu da annem gibi öldürme baba. Ben gibi öldürme." 

"Yaren" dedi babam, "Evine gel bebeğim."

"O ev benim değil artık." diye mırıldandım, "Senin ve onların baba. Ben onları hiçbir zaman kabullenmeyeceğim. Sevmeyeceğim. Annemi sevmiyor olabilirsin buna saygım var ama benim hayatımı mahvetmenize göz yumamam. Özür dilerim baba."

Bir adım attığımda kolumdan tutup durdurdu. Ona döndüm. Cebinden bir anahtar çıkarıp bana uzattı. "Bu evi biliyorsun değil mi? Şirketin evi." Dediğinde kaşlarımı kaldırarak ona baktım. Anahtarı avucuma bıraktı. "Artık senin. Ama bir gün olur da tekrar dönmek istersen evin şu tarafta." Parmağıyla eve giden yolu gösterdi. "Bir gün olur da babana geri dönmek istersen kalbimin yolu şu tarafta." Parmağıyla sol göğsünün altını gösterdi.

"Baba sen benim her şeyimsin, tek şeyimsin. Senden vazgeçmem. Bu evi bana verdiysen bu ev bizimdir. Ben burada kalırım ancak kendi emeklerimle. Bir iş bulur çalışırım ve kirasını öderim. Ev için sağ ol." 

"Yaren," diye konuşmasına başladığında elimi kaldırarak susturdum. Arkamı dönüp gideceğim sırada bağırdı. "Annen görse mutlu olurdu."

Sol gözümden bir damla aktı.

Annem burada olsa Sevgi olmazdı baba, diyemedim.