FENOMEN - anonim

1. Bölüm - 18

Multimedia: Babasını düşünen bir Yaren

-

"Böyle işte kanka." Diye anlattım Caner'e tüm olanları. Beni büyük bir şaşkınlıkla dinledikten bir süre sonra sustu.

Ardından, "Koray amcadan beklemezdim." diyerek kaşlarını çattı. "Ulan benim takıldığım nokta, kız senin karşında babana baba diyor. Yolardım."

Dudaklarımı araladım. "Valla bende çok yolmak istedim. Bak ellerim kaşındı bana bir çikolata alsana." Caner yerinden kalkıp kantine gitmek için sınıftan çıktı. Telefonuma gelen mesajı açtım.

D: Orada mısın?

B: Buradayım

D: Okuldan çıkabilir misin?

B: Neden ki?

D: Buluşacağız.

Küçük çaplı geçirdiğim şok yüzünden sıranın üzerindeki kalemi alıp ön sıralarda oturan Ahmet'in başına fırlatmıştım. Başını test kitabından kaldırıp bana kötümser bakışlar attığında tek kaşımı kaldırarak ona baktım. Hiçbir şey demeden önüne döndü.

B: Nasıl yani harbiden buluşuyoruz?

D: İstemiyor musun?

D: Güvenmiyorum hala sana dersen biraz daha bekleyebilirim.

D: Karar senin civciv.

D: Ben yarım saat sonra okulun arkasındaki parkta bekliyor olacağım.

D: Gelip gelmemek sana kalmış.

Dudaklarımı dişledim.

B: Anonim

B: Geliyorum galiba len.

-

Okulun duvarından atlayıp koştura koştura parka geldiğimde etrafıma bir göz gezdirdim. Görünürde kimse yoktu. İlerideki banka doğru ilerleyip oturdum. Okul pantolonumun kirlenen kısımlarını elimle silkeleyip tozunu gidermeye çalıştım. Nafileydi.

Birkaç dakikanın ardından telefonumu çıkaracağım sırada omzuma bir el kapandı. İri el beni ürkütüyorken yavaşça arkamı döndüm. Heyecandan kalbim hızla atarken gördüğüm görüntğ bir iki adım gerilememe sebep oldu.

"Hay sıçayım." Diye mırıldandım. Yüzündeki çığlık maskesi hala beni ürkütüyorken baş parmağımı damağıma yaslayıp ittirdim. Kıkırtısını işittiğimde duraksadım. Çıkan ses bir ilahi gibiydi.

Mesneviden ders almış gibi oturdum banka. Yanıma geldi. Tam dibime oturup kendini biraz öne itti.

"Konuşmayacak mısın?" Diye fısıldadı. Sesi anlaşılmasın diye fısıldadığından adım gibi emindim.

Omuz silktim. "Anonimliğinden taviz vermiyorsun?" Diye sorarcasına konuştuğumda o da omuz silkti.

"Yanına gelme cesaretini anca buldum civciv."

"Sen korkusuz birisin sanıyordum. Cesaret edilmeyecek bir şey değilki bu."

"Aşk işte civciv," dedi, "insanı mutlu ediyor ama yerin dibine dibine de gömüp bırakıyor. Cesaretimi kaybediyorum ben tek bir kelimende bile."

"Edebiyatın çok iyi anonim." Dedim.

Güldü. "Öyle söylerler."

"Beni çok aradın mı?" Diye sordum.

Başını iki yana salladı. "Aramadım ama bekledim. Beklemek aramaktan daha zormuş onu fark ettim. Senelerce bekledim. Hatırlamanı bekledim ama yoktun. Yanımda olmanı istedim. Sen yanımda olduğunda her şeyi halledebilirmiş gibi hissediyordum çünkü."

"Anonim sen güzel bir adamsın."

"Civciv sen bana özel bir kadınsın."

"Sana güvenebilir miyim?" Diye sessizce sordum. Utanarak.

"Bilmem."

"İçini açıp bakmak istiyorum şuan güvenilir misin falan diye."

Tekrar güldü. "Güzel civcivim benim. Duraksız düştüğüm boşluğum. Tek varlığım. Seni seviyorum. Sevgime güven."

"Teşekkürler anonim."

"Önemli değil civcivim."