FENOMEN - anonim

1. Bölüm - 7

B: Anonim 

B: Düşündüm de

B: Belki birazcık merak ediyorumdur be

Cevap gelmedi. 

Caner meyve sularının parasını masanın üzerine bıraktığında kafeden çıkmak için ayaklandık. Gözlerim son bir kez kızlarla hala fotoğraf çekinmeye devam eden adama kaydı. Omuz silkip Caner'in peşinden çıktım. 

Caner bu gece bizde kalacaktı. Eve vardığımızda babam güler yüzle bizi karşıladı. Babamla ikisi Pes atmak üzere televizyonun başına üşüşürken ben odama çıkıp üzerimi değiştirdim. Telefonumu alıp aşağı indim ve yanlarına oturdum.  "Yaren, cips kola bir şeyler hazırla hadi bebeğim." Dedi babam. 

Suratımı astım. "Caner neden hazırlamıyor baba?"

Babam kumandayı tek eliyle tutup kafama yavaşça vurdu. "Misafire yaptırılır mı iş?"

Sırıttım. "O misafir değil ki babam. Artık senin oğlun sayılır."

Babam gözlerini irileştirerek ikimize baktı. "Yoksa siz..."

Caner babamın omzunu sıkarak gülümsedi. "Daha bunu alacak kadar delirmedim Koray amca."

Babam rahatlamışcasına bir nefes verdiğinde ayaklanarak mutfağa geçtim. O sırada telefonumdan sesler gelmişti. Erteleyerek babamın istediklerini hazırladım ve götürdüm. Koltuğa yatıp telefonumu çıkardım.

D: Sana kendim hakkında bir şeyler söyleyebilirim.

D: Kısıtlı bir şeyler.

Sanki beni görebilecekmiş gibi heyecanla kafa salladım.

B: Olabilir

B: Yani neden olmasın

D: Ama bir şartım var

D: Eğer söylersem WhatsApp'tan konuşacağız artık?

D: Kabul mü?

Bir süre düşündüm. Eğer onunla ilgili bir şeyler öğrenebileceksem kabuldü.

B: Kabul.

D: :)

D: Dediğim gibi sözelciyim.

D: Edebiyat Fakültesindeyim.

Neden bu denli güzel cümleler kullandığını anlamış oldum.

D: Scorp.

D: Scorp fenomeniyim.

İşte bu öküz gibi oturdu bir yerlerime. Şaşırdım.