FENOMEN - anonim

2. Bölüm - 5

Moralim çok bozukken yazdım bu bölümü. İçerde'nin ikinci fragmanını izledim. Göz yaşı kalmadı. Çok kötüyüm be. Moraller sıfır.

-

Anonimin suratına aval aval baktıktan sonra bakışlarımı kaçırıp dudaklarımı ısırdım. Konuyu değiştirmek üzere beynimi zorladım. "Anonim bir gün gidersen geri döner misin?"

Bir süre sustu. "Gidenler geri dönerler mi ki Yaren?"

Gözlerim doldu. "Dönmezler. Hiç bir zaman dönmediler. Dönseler, annem dönerdi geri değil mi anonim?" 

"Dönerdi güzelim." 

Gülümsedim. Yanağımdan bir makas alıp beni kolunun altına çekti yere bıraktığım sütü alarak dudaklarımın üzerine dayadı. Sütün hepsini tek dikişte bana içirip bardağı yere fırlattı. "Hey! O en sevdiğim bardağımdı." 

"Ben sana daha güzellerini alırım."

"Annem gibi konuştun." 

"Gerekirse annen olurum, sen yeter ki üzülme." 

"Anonim..." 

Beni durdurdu. İşaret parmağını dudaklarıma bastırdı. "Sen girdin hayatıma," diye fısıldadı, elini kalbine götürdü, "tam şuramda güller açtı." 

Devam ettirmek istedim. "Sen girdin hayatıma," dedim, gözleri kısıldı, "değişik bir his kapladı dünyamı." 

"Sen girdin hayatıma," diye devam etti, "kalbim kanıyordu, kabuk bağlamıyordu bağladı. Her şeyden vazgeçtim. Kalbim seninle attıkça sancılandı, sevdim bu sancıyı." 

"Sen girdin hayatıma, birini sevdim." Bu ne kadar can yakıcı olsa bile, büyük bir gerçekti. O da bunu sorun etmiyordu. Bencillik ediyordum belki ama, o bunu umursamıyordu. Aslında o bunu umursamıyor diye bunu söylemem hataydı ama... Bilmiyordum işte.

Sustu, sustu ve sustu. Sessizlik aramızda çığ gibi düştü. Ardından sesi güneş gibi doğdu ve tüm buzları eritti. "Sen girdin hayatıma artık gitsem bile geri dönmek için güzel bir sebebim var."