#AskOneDirection

Hoofdstuk 97 - He was just really nice

Lilly’s POV

Ik ben zo zenuwachtig. Vandaag ga ik naar de jongens. Ik heb één kans, als ik die verpest krijg ik Liam nooit meer terug en blijven de andere boos op me. Ik sta letterlijk te trillen.

“Chill” zegt Jady zacht.

“I can’t. What if Niall isn’t home, or he is but doesn’t let me in. Or he doesn’t forgive me, if he doesn’t, he would never give Zayn’s or Liam’s address, so I can’t go to them, or-”

“Lilly, calm down. I’ve never seen you this scared. Everything is going to be good, what are you going to say?”

We zitten aan haar keukentafel. Ik niets gegeten, maar drink nu samen met haar thee. Het is een uur, de taxi zou om half twee hier zijn.

“Nicole and I prepared everything” dat klinkt echt heel stom “Everything is going to be good” Ik heb voor de zekerheid wel mijn luchtpompje mee. Ik neem een slok van de warme thee. Fuck, dat was warmer dan ik dacht, ik heb mijn mond verbrand.

We blijven even in stilte zitten als ik een smsje krijg.

*’Hee Lill, goodluck today, I believe in you. Just stay calm and think about what we’ve prepared. You’re really strong’*

“It’s Nicole, she wishes me luck” vertel ik Jady met een lach.

Om tien over half twee is de taxi er nog steeds niet. Ik ben nu echt super bang. Ik verzin steeds allemaal dingen die kunnen gebeuren. Misschien wordt Zayn super boos als hij me ziet. Ik ben heel irritant met mijn been aan het tikken.

“Lilly, stop! You can do it because you are beautiful, strong, super funny and amazing. You should-”

Ik houd mijn hand omhoog om haar te laten stoppen met praten. De taxi is er.

“No” fluister ik zacht. Ik blijf zitten. Ik kan het niet. Ik kan dit niet doen.

“Lilly, come on. We know you can do it, so do it. You’re strong and beautiful and if they don’t see that, than they aren’t worth it”

‘we know you can do it’. Wie is ‘we’. Nicole en Jady. Cat is nergens te bekennen. Ik heb het super moeilijk en zij doet helemaal niets. Ik snap haar niet. Ze hielp me wel terwijl ik aan het overgeven was… Maar dat is dan ook alles.

“Lilly go!” zegt Jady als de taxichauffeur toetert.

Ik knik bang en sta op. Jady geeft me nog een laatste knuffel en ik loop de deur uit. Het is buiten super warm, maar het is ook midden in de zomer. Ik loop in een zwarte broek en een wit topje tot mijn navel, daar onder heb ik een zwart shirt. Ik heb het koud. Ik voel wel dat het warm weer is, maar ik heb het zo ongelooflijk koud.

Ik geef de chauffeur het adres van Niall. Ik onthield zijn adres toen die ene keer dat ik er met Liam naar toe ging. Wilhelmina Street 13. Wilhelmina komt volgens mij van prinses Wilhelmina en nummer 13 is Niall’s verjaardag, daarom onthield ik het.

Als ik bij het gebouw aankom, betaal ik de chauffeur. Net nadat hij wegrijdt bedenk ik me en wil terug. Maar hij reed al weg, dus kan ik niet meer terug. Ik loop naar de deur. Op geen een kaartje staat Horan. Hij had een nepnaam… Welke? Ik kijk op de namen.

Parker, Nicels, Signer, Reath, McFish

McFish, dat is Iers. Nee, het was iets anders. Oohja, Nicels, dat was het. Oke nu komt het. Ik klik op het knopje met Mr. Nicels erop.

“Hello?” hoor ik Niall’s stem. Fuck, nee. Ik wil niet meer. Ik kan dit niet.

“Euh, Niall… It’s Lilly, can you open the door?” Het is even stil. Er rijdt een auto langs en er fietsen twee fietsers voorbij. Hun leven gaat gewoon door, maar die van mij is gestopt.