#AskOneDirection

Hoofdstuk 69 - Do you stay tonight?

Stem en Reageer xxx Love you. Ik vind dit hoofdstuk echt heel leuk ^^

Lilly's POV

Ik ben alleen thuis, eindelijk. De meiden zijn naar hun eigen huis. Ze komen morgen om 17.00 uur weer terug. Omdat we vandaag en het grootste gedeelte van morgen niks hoeven te doen wilden ze naar huis. Niet dat ik het erg vind dat ik alleen ben. Eerst wilden ze me niet alleen laten, omdat ze bang waren dat ik niet zou eten. Nadat ik ze heb overtuigd dat ik goed voor mezelf zou zorgen gingen ze eindelijk weg. Ik weet niet of ik me aan die afspraak moet houden. Ik heb gezegd dat ik zou proberen te stoppen, maar dat zei ik vooral dat ze me niet gaan dwingen om het tegen Liam ofzo te zeggen.

Ik heb geen idee hoe hij zou reageren als hij er achter komt dat ik het alweer doe. Ik heb zijn belofte gebroken, hetzelfde als wat hij bij mij deed. Ik maakte het daarna uit, zou hij dat ook doen? Liam mag het niet weten! Toen hij me belde vanmiddag en vroeg hoe het met me ging, was ik zo bang dat hij het wist. Maar hoe kon hij het te weten zijn te komen? Ik was echt heel bang dat hij het wist, maar hij zei dat hij gewoon bezorgd was.

Ik heb geen idee wat ik moet doen. Twee dagen alleen. Als Liam nou kon komen, dan was ik niet zo eenzaam. Maar hij moet werken, dus dat kan niet. Ik pak mijn gitaar en laptop en ga op de bank zitten. Ik wil Millionaires leren spelen. Ik ga naar de site waar alle liedjes op staan. Ik zoek het lied op en begin te oefenen.

Ik blijf een beetje oefenen, twitteren en tv kijken want ik heb niks beters te doen. Om vijf uur begin ik honger te krijgen. Oke, ik ga eten. We hebben die maceroni nog, omdat we het water toen hadden laten overkoken. Natuurlijk kan ik maceroni koken, eigenlijk kan ik best goed koken. Als mijn moeder er 's avonds niet was moest ik toch iets eten, dus dat maakte ik zelf. Ik had geen zin om dat tegen die meiden te zeggen omdat ik dan zeker wist dat ik alles moet koken.

Ik begin met het maken van mijn eten. Als ik klaar ben zet ik het bord op tafel en ga ervoor zitten. Opeens voel ik me zo misselijk. Ik heb echt geen zin om te eten. Sorry meiden, ik heb het geprobeerd... Maar ik kan het gewoon niet. Ik gooi mijn eten in de prullenbak en doe het bord in de vaatwasser. Het is vreemd, toen ik voor het eten zat, werd ik opeens heel misselijk. Ik kan niet meer normaal eten... Ik heb al de hele tijd mijn muziek aan. Als Little Things komt, ga ik zitten. Ik mis Liam echt. Nu ik hier alleen zit en naar dit lied luister, is het nog 10x zo erg. Als Liam nu bij me is, wat zouden we dan aan het doen zijn? Waarschijnlijk liggen we hier samen op de bank, met een deken om ons heen. We liggen dicht tegen elkaar aan, hij duwt zijn knie zachtjes in mijn knieholte. Dan draai ik me om om iets te zeggen, maar voordat ik dat kan doen kust hij me. Zo liggen we dan de hele dag.

Er rolt een traan over mijn wang. Een traan voor alle fijne herinneringen met Liam. Een traan omdat het waarschijnlijk heel lang duurt voordat ik hem weer zie. Een traan, een traan die ik haat. Ik het het om te huilen, zelfs om Liam. Ik lijk een heel ander persoon bij Liam.Wie ik bij de meiden ben, zo ben ik echt. Als ik bij Liam ben, verandert er iets in me. Het lijkt dan alsof er een klein licht bolletje in mijn lichaam komt. Dan ben ik zo gelukkig, totdat hij weggaat en het lichtje weer meeneemt. Dan ben ik weer normaal.

Ik vind mezelf leuker als ik bij Liam ben. Maar zo kan ik niet altijd zijn. Gek genoeg...

Ik word uit mijn gedachte gehaalt door een klop op de deur. Ik laat mijn muziek aan, Wrecking Ball van Miley Cyrus, en loop naar de deur. Als ik hem open doe krijg ik een mini hartverzakking.

"Liam!" roep ik blij als ik hem snel een knuffel geeft.

"Baby" zegt hij ook blij als hij me optilt.

"I missed you so much" zeg ik als ik hem een kus geef.

Hij zet me weer neer en geeft me nog een kus op mijn voorhoofd.