#AskOneDirection

Hoofdstuk 57 - Congrats girl!

Ik loop met hem mee door een deur die een kamer inleid. Er staan verschillende instrumenten en microfoons. Er staan een paar camera’s. Ik zie dat meneer Stone in de hoek zit. Ik loop naar hem toe en steek mijn hand uit.

“Hello sir. How are you?” ik blijf altijd beleefd…

“Good, good. With you? Your exams?”

“Ooh really good” lach ik. “They’re over”

“Are you nervous?” vraagt hij aan me.

“No, actually not”

Nee, ik ben gewoon niet nerveus meer. Ik was het alleen in het begin, omdat ik niet wist wat ik moest verwachten.

“So what song are you gonne play?” vraagt Rex.

Euhm welk liedje, ik heb er nog niet over na gedacht.

“What do you want me to play?” ik heb echt geen idee. Ik hoor dat Rex zucht. waarom haat hij me zo?

“Something from out of your heart” zegt Marcel tegen me.

Oke, iets uit mijn hart. Euhm, ik weet wel iets. Een heel mooi Nederlands lied. Maar dat is Nederlands. Boeie, ze mogen ook weten waar ik vandaan kom ook!

“Oke, I know something” lach ik. “Can I play the piano?”

“Yeah sure. What are you gonne sing?”

“Some Dutch song. It’s really beautiful”

“You know that we will don’t understand a shit from that song?” waarom is hij zo onbeleefd?

“I know, but I hope you can feel the emotion behind it”

Ik vind het zo’n mooi lied. Je hoeft de woorden niet te begrijpen, je merkt wel dat het gevoelig is.

“Oke, tell us what it is about” zegt Marcel. Ik mag hem zoooo veel meer dan Rex.

“It’s about that everyone needs someone. Someone who can help you when you’re sad or something”

“Oke, let’s start”

Ik zin Mag Ik Dan Bij Jou van Claudia de Breij. Die Claudia is een soort van komiek. Ze had een keer een voorstelling, Hete Vrede, toen had ze dit lied als openingslied ik vind het zo mooi.

En als ik dan moet schuilen,

Mag ik dan bij jou?

Als er een clubje komt, 

Waar ik niet bij wil horen,

Mag ik dan bij jou?

Als er een regel komt

Waar ik niet aan voldoen kan

Mag ik dan bij jou?

En als ik iets moet zijn,

Wat ik nooit geweest ben,

Mag ik dan bij jou?

Ik denk aan mijn ouders. Ze waren er nooit voor me. Toen we nog in Gelderland woonden waren ze al weinig thuis. Ik zag mijn vader soms dagen niet omdat hij ’s ochtends vroeg weg ging en ’s avonds laat thuis kwam. Mijn moeder was er vaak niet als ik terug kwam van school. Dan bleef ik bij vriendinnen thuis. Ik mocht die ouders meer dan dat ik mijn eigen mocht. Mijn vrienden uit Gelderland… Toen ik verhuisde had ik nog even contact met ze, totdat ze mijn mails niet meer beantwoorde of zelf terug mailde.

Mag ik dan bij jou schuilen,

Als het nergens anders kan?

En als ik moet huilen,