#AskOneDirection

Hoofdstuk 89 - I'm not ashamed

Sorry Sorry Sorry, dat het zolang duurde. Maar ik heb niet normaal veel huiswerk en proefwerken, nog vier dagen tot vakantie, ik heb echt vakantie nodig. Sorry dat het zolang duurde, maar het hoofdstuk is wel langer dan normaal. 

-x-

Nicole's POV

Vandaag hebben we twee interviews. Eerst in een radio interview en 's avonds in een tv show. Ik heb er best zin in, ons eerste interview samen! Het is nu een uur, we moeten om half drie in het radiostation zijn.  Ik zit met Lilly in de kamer te eten. Cat zit op haar kamer met haar familie te bellen. Ze heeft weer heimwee. Het viel wel mee, omdat Liam haar een paar tips had gegeven. Liam was echt super aardig toen tegen ons. Ik snap nog steeds niet precies waarom ze uit elkaar zijn, maar Lilly lijkt het goed te vinden, dus oke. Jady is aan het douchen volgens mij. 

"Lilly, I've been thinking about what you said, about Luke" begin ik rustig. 

Ik schrok zo erg toen ze het vertelde. Ik snapte dat haar leven vreemd was, haar ouders en Liam enzo. Maar nu ze dit van die Luke heeft verteld, haar leven is  echt verschrikkelijk. Ik snap nu ook waarom ze weg rende toen ze mijn broer Luke ontmoette. Dat was zo vreemd toen, maar nu snap ik het. Ik heb echt medelijden met haar. Alles wat met haar is gebeurd en toch is ze nog zo vrolijk. Ik heb echt bewondering voor haar. Ze is zo sterk, niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Als ik haar was, was ik al lang ingestord, ik snap dat ze aan zelfmoord dacht. Gelukkig heeft ze dat niet gedaan. 

"No, don't think about it anymore. I just wanted you to know, because you're so honest to me" 

Dit. Precies dit. Ze doet er zo nuchter over. 

"Do you actually care about it?" 

"No, I mean, yeah. I don't know. When it just happened I was broken, I honestly couldn't do it anymore. I really wanted to be dead, I wanted to forget everything" 

"Why did you change your mind?" 

"It sounds really stupid, but One Direction. It sounds realy pathetic, but because of them I still live. I wanted to know how and when they would stop, which awards they would win. I lived to meet them once and tell them they saved me. They literaly did" 

Ik hoor weleens van dit soort verhalen, maar ik dacht dat ze het gewoon maar verzonnen. Nu ik dit zo hoor, het is vreemd. Dat muziek zoveel voor je kan betekenen. Dat een band letterlijk je leven kan redden. 

"Did you ever tell them? I mean, One Direction, did you ever tell them how they saved you?" 

"No. Never. It's weird to say that to them" 

"Maybe you should say it. Tell them you are... dead without them"

Het is vreemd om dit gesprek te hebben met haar. We hebben het erover dat ze zelfmoord wilde plegen. Mijn beste vriendin dacht gewoon zo over zichzelf. 

"You did alot of wrong things with them" bijvoorbeeld je zoende Zayn "I think if you say this to them, they will forgive you, or at least try to" 

"No, they will never forgive me. Niall, he was my best friend, like a brother. But since I kissed Zayn... He never texted me again" 

"Did you text him? Did you even try to contact him?" 

Ze blijft even stil.

"No, but I'm sure he never wants to see me again, just like Liam. But I totally understand it and it's oke" 

"But, they were you only reason to stay alive. Now you're in a fight with them. Don't you want to, be dead now?" 

Dit is echt te vaag. Ze mag niet, ik bedoel, dadelijk pleegt ze zelfmoord. Dit hoort niet.