#AskOneDirection

Hoofdstuk 56 - You're next

Het is een beetje kort maar anders zou het veeeeeeeeeel te lang worden, sorry

________________

Lilly's POV

Het gebouw ziet er van binnen uit zoals ik verwacht had. Oud. Ik sta in een soort kamer. Het is meer een ruimte, een hele grote ruimte. Er staat meubulair zoals banken, tafels en stoelen. Het ziet eruit als een soort mislukte huiskamer. De ruimte heeft geen behang of verf, maar alleen bakstenen. Er staat een tafel met snoep, chips, broodjes, eten en drinken.

Er staat een rij met meiden, ik denk een stuk of 20.

"Excuse me, who are you?" vraagt een man die voor de rij meiden staat.

"Yeah, sorry. I literal just came out of a plane. Marcel Stone said that I had to be here at one thirthy"

Ik leg mijn tassen en gitaar op de grond en loop verder naar de groep mensen toe.

"We started at twelve thirty. And it's now one forty-five" zegt me man.

Mag ik niet meer komen omdat ik een kwartier te laat ben? Waar is Marcel? Ik loop naar de man toe en steek mijn hand uit.

"Hello, I'm Lilly de Groot. I just came out of my plane. Mister Stone said that I could be here one thirthy because I'm from Holland and first had to do my exams and then came here. So is it oke that I be here?" ik begin mijn geduld te verliezen.

De man kijkt op zijn klembord.

"Ooh, I see mister Stone said something about you. Here" hij geeft me een sticker met mijn naam erop. Ik zie dat de andere ook een naam-sticker hebben. Waarom? Ik negeer het en plak de sticker op mijn openhangende blousje.

"Because you are late you have to sing now here. The others already sang" zegt de man als hij van me wegstapt.

"What do I have to sing?" Ik hoor een paar meiden lachen maar ik negeer ze.

"You didn't prepared anything?" vraagt hij terwijl ik mijn hoofd schud.

"Oke, just sing something so I can hear how good you are"

Oke, oke... Een lied waarin je kan horen hoe goed ik ben? Euhm, ik weet nu echt niks. Ik dacht altijd, als ik ooit auditie ga doen voor wat-dan-ook ik een lied van One Direction zou zingen. Maar dat voelt nu niet goed... Ik heb geen zin in One Direction nu. Ik moet snel iets bedenken, iedereen kijkt me aan.

"Can I play a song with my guitar?"

"It's not usual, but nothing about you is usual" euhm, bedankt?

Ik loop naar snel naar mijn tassen toe en pak mijn gitaar. Ik doe er een capo op en loop weer terug naar de andere. Ik speel snel even een melodietje. Ik kijk de man vragend aan en hij knikt als teken dat ik mag beginnen. Ik haal diep adem en begin met spelen. Ik speel Oops!... I Did It Again, de uitvoering van Julia van Toorn.

Als ik speel let ik nergens op. Ik zie niks meer, alleen ik in mijn eigen wereldje. Ik zie niet of andere het leuk vinden of niet.

Al snel ben ik klaar, te snel. Ik vond het wel leuk. Als ik het laatste akkoord heb aangeslagen kijk ik rond. Ik zie dat iedereen me aankijkt, ik weet niet of ze het leuk vonden of niet. Laten we hopen op wel.

"Oke, thanks. You can stand in the line" zegt de man weer. Hij heeft zijn naam niet eens vertelt.

Ik houd mijn gitaar aan de hals in een hand als ik in de lijn ga staan. Waarom in een lijn? We zijn geen dieren! Ik ga naast een meisje met lange zwart, bruine krullen staan. Ze heeft een spijkerbroek en een sweater aan. Ze ziet er erg aardig uit.

"You were really good" fluisterd ze tegen me.

Ik lach terug naar haar als antwoord.

"Oke, now everyone sang a song you have a break. Get to know each other, make friends. After a half of an hour you have to sing a song that was the opposite from the song you sang now. If you're hungry or something, there's the food. Good luck" zegt de man met nog steeds onbekende naam.

"I'm Lilly" zeg ik tegen het meisje met de mooie krullen.

"Nicole" lacht ze terwijl we naar een bank lopen. "So, you're from Holland?"

"Yeah, Amsterdam" lach ik.

"How the heck did Marcel find you? I thought that he only wanted to pick girls who live in London?"

"Well, I was here, in London, when he heart me sing and said that I had to do audition"

Ik ga de mensen niet vertellen over de jongens, dat hoeft toch ook niet? Als ze er niet over beginnen hoef ik het niet te zeggen, hoor. Ik wil niemand hier iets zeggen. Ik hoef geen 'vrienden' te maken. Als dit allemaal niet werkt is het niet dat ik contact ga houden met een van deze meiden. Het verbaasd me als ik over een week hun naam nog ken.

"Do you want something to eat?" vraagt ze als ze opstaat.

"No thanks" zeg ik.

Ze haalt haar schouders op en loopt weg. Ze komt weer terug met een broodje en drinken. De rest van de pauze praten Nicole en ik. Niemand anders gaat bij ons zitten, vind ik niet erg hoor.

"Do you know the name of that guy?" vraag ik aan Nicole als hij naar een meisje loopt en haar ergens mee naar toe neemt.

"It is Rex" lacht ze.

Ik heb haar iets beter bekeken. Ze heeft lange zwart, bruine krullen. Ik denk niet dat het geverfd is. Ze heeft grote donkerbruine ogen. Ze is iets kleiner dan mij, maar een paar centimeter. Haar make-up is, denk ik, lichte rouge, mascara, oogpotlood en bruine oogschaduw. Haar huid is iets getinter dan die van mij. Ze is echt heel mooi.

Er worden steeds meiden weggehaalt, na zo'n 5 minuten komen ze weer terug. Wtf? Dan komt Rex naar mij lopen.

"Lilly, come with me"

"Why?" ik heb geen zin om alleen met hem te zijn. Hij is een griezel. Hij is kaal, denk ik een jaar of 30 en draagt een trainingspak.

"You're next" zegt hij geïrriteerd. Ik heb het gevoel dat hij me niet mag.