#AskOneDirection

Hoofdstuk 88 - He was so much stronger than me

Lilly’s POV

The Way  ging echt heel goed. Jady was voor niets zo nerveus, zoals gewoonlijk. Het ging echt heel goed en de jury gaf goed commentaar. Die Susan geeft ook weer normaal commentaar.

Nu zijn we achter de schermen bezig om ons aan kabels vast te maken. We beginnen Wrecking Ball in de lucht. We zitten dan met z’n vieren aan elkaar aan boven op het podium. Jady hangt dan met haar gezicht naar het publiek, omdat zij het eerste gedeelte zingt. Dan draaien we met z’n vieren in de lucht zodat Nicole voor het podium hangt en zingt zij het stuk. Als het refrein begint moet ik ons los haken zodat we naast elkaar hangen en dan ‘vliegen’ we langzaam naar beneden.

We checken nog een keer of we echt allemaal goed vast zitten. Oke, nu worden we de lucht in gehesen. Ik vind het best wel eng, dadelijk maak ik iets verkeerds los en valt iemand naar beneden. Nee, niet zo denken, dat kan nooit gebeuren.

Onze naam wordt geroepen en de deuren gaan open zodat de mensen ons zien. Jady begint te zingen, even wiebelen we met z’n vieren. Dit is echt heel eng. Ik hang met mijn gezicht naar de zijkant van het publiek. Achter mij hangt Nicole met haar gezicht naar de andere kant van het publiek. Cat hangt met haar rug tegen die van Jady. Als Jady’s stuk bijna voorbij is beginnen we langzaam te draaien zodat Nicole met haar gezicht naar het pubiek hangt en wij allemaal een plek naar links zijn gegaan. Ik ga met mijn hand naar achteren om de klem te zoeken. Oke, 3, 2, 1, los. Ik maak de klem los zodat we allemaal een andere kant op vliegen. We zingen het refrein. Cat zingt verder terwijl we langzaam zakken. Oke nu ik.

Ik denk niet echt aan Liam. De manier hoe hij reageerde toen ik vroeg of we weer een keer konden afspreken. De manier hoe blij hij was toen hij Danielle’s stem hoorde… Oke, toch wel. Ik mis Liam zo veel. Dit lied lijkt gewoon zoveel op onze relatie…

We zingen samen weer het refrein. We zijn nu op de grond gekomen en staan in een rij. We klippen allemaal de kabels los van onze rug. Oke nu mijn grote solo.

“I never meant to start a war,

 I just wanted you to let me in.

And instead of using force,

I guess I should’ve let you in”

Ik wilde nooit ruzie krijgen. Ik wilde gewoon dat we perfect zouden zijn. Maar ik probeerde te perfect te zijn, en heb dus alles verpest. Voor ons allemaal.

“I never meant to start a war,

 I just wanted you to let me in,

I guess I should’ve let you in”

Er rolt nu een traan uit mijn linker oog. Godverdomme, ik huil op live internet.

“Don’t you ever say I just walked away,

 I will always want you”

Snel wrijf ik die traan van mijn wang.

“I came in like a wrecking ball”

De rest van het lied zingen we samen. Als we klaar zijn lopen we naar elkaar toe en geven een knuffel.

“You were amazing” vertelt Cat me.

Dit keer vertellen zij mij een keer dat ik het goed deed in plaats van anders om. Het is fijn dat ze dit voor me doen.

We gaan naast elkaar staan als de jury commentaar geeft.

“Ladies, I absolutly love you and I’m sure you’re gonne win this” zegt Alex tegen ons.

“This is a beaitiful song and you are beautiful girls” begint Susan.