#AskOneDirection

Hoofdstuk 68 - Well, yeah

STEM EN REAGEER

Nicole's POV

Als we aankomen bij het appartement lopen ik en Lilly de woonkamer in. Als we op de bank zitten doet Lilly meteen haar knieverband uit. Doet het echt zoveel pijn? Ze zei dat ze met iets aan haar knie geboren was ofzo? Dat is best wel sneu.

"Did Liam text you?" vraag ik als ze weer op haar mobiel kijkt.

"No, he didn't. He don't have time to do it. But it's oke" zucht ze. "Really, I understand that he has work to do. I have to get used to it"

Ik heb best meedelijden met haar. Het is triest dat haar vriendje geen tijd voor haar heeft.

"Can't you text him?"

"No, I don't want to interrupt him. He's busy so I just have to wait for him"

Oh...

Jady en Cat komen binnen lopen en gaan op de andere bank zitten. Iedereen weet wat er nu komt...

"Lilly..." begint Jady zacht.

"Before you finish that, I don't know why I do it. I just don't eat and when I eat it has to get out. It's just something that I do. But I'm not addicted to it or something, I can control it, so you don't have to worrie"

"You understand that we can't just let this go? You have to stop" zegt Cat.

"But you don't notice anything if I keep doing it. Your lifes will not change" Ik merk dat ze probeert niet boos te worden.

"You know how bad it is fo-" begin ik.

"It isn't bad for me! I do it for months and nothing bad happened!"

Wow, maanden. Hoeveel maanden zal ze bedoelen? Twee? Negen? Ik weet niet wat ze bedoeld maar het is in ieder geval veel te veel. Ik snap niet dat je zoiets bij jezelf kan doen.

"Does it hurt?"

Je kan Jady amper horen. Het lijkt alsof ze ieder moment kan gaan huilen. Het is vreemd, wij lijken het erger te vinden dan Lilly.

"No it doesn't hurt" zegt ze alsof het het vreemdste ooit is "Sometimes when I don't eat in like a few days it kinda hurts"

"You don't eat for days?" vraag ik geschrokken.

Hoe kan je nou dagen niet eten? Dan ga je toch dood?

"But some people cut themselfes, I don't eat" zegt ze zacht.

"Please, stop" smeekt Cat.

"Why would I?"

"Because we care about you" huilt Jady.

Lilly's POV

Jady huilt om me... Ze huilt... om mij. Ze geeft om me.

"A-are you crying?" vraag ik voorzichtig.

Waarom zou iemand huilen, om mij? Ik ben niet aardig of leuk. Niemand verdient het om verdrietig om mij te zijn. Ik ben een verschrikkelijk mens.

Jady knikt zachtjes en Cat gaat dichter bij haar zitten om haar te troosten.

"No, no, no. Don't cry because of me. I'm not worth it"

Ik begin te flippen. Waarom zou je om mij willen huilen? Ik haat mezelf, waarom kunnen andere me ook niet gewoon haten?

"Please stop" huilt ze.

Waarom zou ik stoppen? Ik wil niet stoppen, ik ben dik en daar moet ik iets aan veranderen.

"No" zeg bot "I'm not gonne stop. I'm sorry that you're crying for me, but I'm not gonne stop"

Ik sta op en loop weg. Ik loop gewoon weg. Ik wilde het uitpraten, maar dan begint Jady opeens te huilen en beginnen ze me allemaal te pushen. Ik voel dat iemand mijn arm pakt. Flikker op Nicole.