*finché ho un solo alito di respiro ho speranza *
Lisa sol bileğinden dirseğinin iç kısmına kadar olan kısmı kaplayan dövmesine baktı. İki yıl öncesinde normal bir genç kız gibi hayatını sürdürürken filmin nasıl koptuğunu , işlerin bir anda nasıl sarpa sardığını düşündü. ''İnsanların hayatı boyunca sahip olduğu karakterler 0-4 yaş arasında oluşur ve tamamlanır.Bu sürecin sonrasında gözlenen tüm değişmelerin asıl sebebi yine aynı yaş aralığında fark edilmeden geçiştirilen psikolojik tramvalardır. '' Önündeki dergide yazan bu cümleler başlı başına palavraydı. Çünkü Lisa mutlu bir çocukluk geçirmiş ve neşeli bir kişiliğe sahip olmuştu ama yaşadığı son iki yıl onu baştan başa değiştirip bambaşka bir insan yapmıştı. Geldiği noktada aynada gördüğü kişi artık ona bile yabancıydı.
Siyah mat ojesini son parmağına da sürdükten sonra ellerini havada gelişigüzel sallayarak tırnaklarındaki boyayı kurutmaya çalıştı . Daha hızlı kurutabilmek için nefesini ellerine üflerken aklına dövmesini yaptırdığı gün geldi. Bir dövme yaptırmayı her zaman istiyordu , canının yanacağını bilse de bu onu korkutmuyordu . Endişe ettiği şey sonsuza kadar vücudunda taşımak istediği yazıya bir türlü karar verememesiydi.
Hayatının iyice boğucu bir hal aldığı , gelecekten hiçbir beklentisinin olamadığı , sadece yaşamak için yaşadığı ama bunu yapmakta bile zorlandığı bir zamanda bir akşam yine evden kaçmış şehrin en işlek caddesinde aylak aylak dolanıyordu. Kendisini en huzurlu hissettiği mekanlardan birisi olan eski kitap evine girdi ve rafların arasında dolanmaya başladı. İçeride çok az insan vardı bu yüzden ortam çok sessizdi. Ve huzurluydu.
Huzur.
İhtiyacı olan tek şey.
Edebi romanların dünya klasikleri ile kesiştiği rafa doğru yürüdü . Bu kısımda ikinci el kitaplar satılırdı . Lisa en çok bu bölümü severdi. Bu reyon hem daha ucuzdu hem de okuduğu kitapta altı çizili satırlarla karşılaşmak sanki kitabı önceden okuyan kişiyle konuşuyormuş gibi hissettiriyordu. Bu satırlarda kişilerin asıl yüzleri saklıydı , belki de kimseye açmadıkları iç dünyaları.
İki adım daha atıp sola döndüğünde ikinci el reyonuna ulaşmıştı ancak rafın önünde bir kız bağdaş kurarak oturuyor ve elindeki kitabı bitirmeye çalışıyordu. Lisa onu rahatsız etmek istemedi bu yüzden biraz geri gidip bir köşede beklemeye başladı. Bir yandan da kızı izliyordu. Kız tüm dikkatini kitaba vermişti ve ara ara durup aynı yere uzun süre bakıyor , sonra da elindeki kalemle bir yerlerin altını çiziyordu. Nihayet işi bittiğinde kitaba bir etiket yapıştırdı ve rafa koydu. Bu kitabı almaya değil satmaya gelmiş demekti. Yerdeki çantasını alıp sol omzuna taktı ve dükkandan uzaklaşmaya başladı.
Kızın gitmesinin ardından Lisa onun bıraktığı kitabı aramaya başladı. Bulduğunda onu eline aldı ve az önce kızın yaptığı gibi yere oturarak okumaya başladı. Roman 1960-70 yılları arasında geçen acıklı bir aşkı anlatıyordu. Ne kadar süre orada oturduğunu bilmiyordu ancak romanı bitirdiğinde dükkan kapanmak üzereydi. Kasaya giderek kitap ücretini ödedi ve evine döndü.
Dükkana her gün gitmeye devam etti ve bir hafta sonra aynı kızı tekrar gördü. Bıraktığı ikinci kitabı da satın aldı ve bir parkta okumaya başladı. Bu sefer roman günümüzde geçiyor , ailesi ile ciddi sorunlar yaşayan ve intihar etmemek için kendi ile savaşan genç bir oğlanı anlatıyordu. Lisa elinde olmadan karakterin yerine kendisini koymuştu. Son sayfayı okuduğunda yüzü gözyaşlarından dolayı sırılsıklamdı.
Ondan sonraki günlerde de Lisa kızın bıraktığı kitapları satın alıp okudu , altı çizili olan cümleleri de bir deftere temize çekti. Onu tanımaya , karakterini çözmeye çalışıyordu. Karşısına geçip tek kelime etmemişti ama kitaplar sayesinde en sevdiği yemeği , favori gününü ve gezmek istediği ülkeleri tahmin edebiliyordu. Ayrıca sezebildiği kadarıyla zor bir hayatı olduğunu düşünüyordu.
İlk kitabı almasının üzerinden bir ay geçti. Lisa şimdiden kızın getirdiği 9 kitabı satın almıştı. Ve artık hakkında çok fazla şey biliyordu. Hepsi kitaplar sayesindeydi. Başka bir kitap almak için dükkana gittiğinde kız yine oradaydı . Ancak bu sefer rafa bir kitap bırakmıyordu , okumak için yeni bir kitap arıyordu. Lisa dikkat çekmeden onu izlemeye başladı , bunu uzun süredir yaptığı için zorlanmıyordu. O kız ve hatta diğerleri için görünmez olmuştu.
Alacağı kitabı kişisel gelişim reyonundan seçtikten sonra kasada parasını ödeyen genç kız , dükkandan çıkmadan kitabı okumaya başladı. Lisa da eline rast gele bir kitap alarak okumaya başladı. Gözü kızın üzerindeydi ve tuhaf bir şey fark etmişti. Kız kitabını bitirip ikinci el reyonuna koyduktan hemen sonra Lisa kitabı eline alıp okumadan sayfalarını karıştırdı. Doğru görmüştü , bu defa kitapta altı çizili cümleler yoktu. Tek bir cümle vardı. ''*finché ho un solo alito di respiro ho speranza * (Nefes aldığınız sürece hala bir umut vardır.)
Lisa o an çok istediği dövmesini yaptırmaya karar vermişti çünkü ömrünün sonuna kadar hatırlamak istediği cümleyi bulmuştu. Bunun için ismini bilmediği ama kendisini artık yakın hissettiği genç kıza minnet duydu. Doğru bir zamanda onunla tanışmayı hatta bir şeyler ısmarlayarak teşekkür etmeyi düşündü. Belki de ona severek okuyabileceği kitaplarla dolu bir koli gönderebilirdi. Artık eskisi kadar yalnız hissetmediğini , onu anlayabilecek potansiyel bir arkadaşa sahip olduğunu fark etti.
O an fark edemediği bir şey daha vardı . Kitaplar sayesinde haftalardır gördüğü genç kız , yıllardır aradığı ama izini bulamadığı çocukluk arkadaşıydı.
*****
Y/N : Birazcık uzun bir ara oldu . Yeniden herkese merhaba :) İyi okumalar !
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Secret || Jenlisa
FanfictionBir bilmecem var Jennie.Duymak ister misin? Rüzgara karşı terleyebilir misin Yıldızlı bir gecede ıslanabilir misin Eğer sana ayakkabımı ödünç versem Benim izlerime basmadan yürüyebilir misin? **** En güçlü ruhlar , en büyük acılara sahip ol...