Secret || Jenlisa

2.1

Herkesin elden çıkarmayı göze aldığı şeyler vardı hayatta. Bazıları uykuyu , bazıları sosyal yaşamı bazıları ise bu sayılanlardan çok daha farklı şeyleri feda ederdi. Bir de her ne olursa olursa sahip olmaktan asla vazgeçemediklerimiz vardı. Yaşadığımız olaylar bizi onları bırakmak için zorlasalar bile sonuna kadar savaşacağımız değerli varlıklardı bunlar.

Lisa için sonsuza kadar yanında olmasını istediği şey ailesiydi. Biyolojik bağı olanları düşünmüyordu ama samimi  bağlılık içinde olduğu bir kaç insanı baş ucunda tutmak için en zorlu savaşları vermeye hazırdı. Veriyordu da.

Şiddetini iyice arttıran yağmurun yol üzerindeki  çukurlarda birikmesi yüzünden çamurla kaplanan taksi 20 dakikalık sürüşün ardından nihayet istenilen adrese ulaştı. Lisa halihazırda elinde tuttuğu parayı taksiciye uzattı ve para üstünü beklemeden evin verandasına doğru koşmaya başladı. Yağmur  , onun 10 adımlık mesafede sırılsıklam olmasını sağlayacak kadar şiddetli yağıyordu. 

Taksinin çamurlu patikada geriye dönmeye uğraşırken çıkardığı tiz ses sokakta yankılanırken parmaklarını kapının yanındaki küçük düğmeye bastırdı.  Hemen o anda içeride bekleyen diğer genç kız kapıyı açtı ve onu evin loş aydınlatılmış holüne doğru çekti. Ani hareketin şoku ile ve az önceki yolda çamura bulaşmış ayakkabılarının etkisi ile Lisa neredeyse parlak taş zemine düşüyordu. Jennie son anda kendisinden beklenmeyecek bir güçle onu kavradı ve dengesini sağlamasına yardım etti. Lisa şaşkınlığını üzerinden hızlıca attı ve iki eli ile Jennienin omuzlarını kavrayarak yüzünü dikkatle inceledi. 

''Neler oluyor Jennie? Gözlerin ağlamaktan şişmiş ve yüzün kıpkırmızı olmuş. Neden böylesine korktun anlat bana . ''

Jennie tekrar ağlamamak için kendini tuttu ve sakin bir tonda ayarlamaya çalıştığı sesi ile cevap verdi.

'Bugün bir mesaj aldım. Önce bir telefon sapığı olduğunu düşündüm. Telefonunun karşısındaki kişi en özel anılarımı biliyordu. Belki de senin bile bilmediklerini. Gerçekten o olduğuna inanmadım ama bana ispatladı. O kişi babamdı Hwang. Beni özlediğini söyledi . Geri dönmek istediğini ve , ah , annem hakkında çok aşağılayıcı şeyler söyledi Hwang. Ben de ona çıkıştım ve engelledim. Çok korkuyorum.''

Saç uçlarından yağmur suyu damlayan kız diğerini ıslak kolları ile sardı ve saçlarını okşayarak yatıştırmaya çalıştı. 

''Şşşt ... Korkmana hiç gerek yok . İşte ben buradayım bak , yalnız değilsin . Ağlama lütfen . Onu özlediğini anlayabiliyorum ama insanlar zamanla değişebilir -''

'Hayır , hayır öyle değil . '

''O zaman ne , Jennie? Seni böyle diken üstünde tutan şey nedir ? Haydi söyle bana.''

'Babam o mesajları bana iyi bir amaç ile atmadı .Nasıl buldu anlayamıyorum ama hakkımdaki her şeyi biliyor. Seni , oyunumuzu bile biliyor hatta senden öyle nefret ediyor ki... Aramıza girmeye  çalıştığı bu yüzden seni inciteceğini söyledi. İkimiz de tehlikedeyiz Hwang anlamıyor musun ! '

Korkunun etkisi ile damarlarına karışan adrenalin , Jennie 'nin kalp atışılarının artmasına ve sesinin yükselmesine sebep oluyordu. Kendisi için endişe ediyordu elbette ama onu deli eden şey babasının annesine zarar verme riskiydi. Ve de Hwang'a. 

Tekrar konuşacağı sırada diğer genç kız kollarını  geri çekerek bir kaç adım uzaklaştı. Gözlerinde Jennie ' yi korkutacak kadar ciddi bir ifade vardı.Sinemada görüştükleri gün ve parkta buluştuğu günkü kız ile karşısında hayati bir konuşma yapıyor gibi ciddi duran kız aynı kişi olamazmış gibi hissediyordu.